Hai 45 anos, o 27 de febreiro de 1976, a Fronte Polisario proclamou a constitución da República Árabe Saharauí Democrática, un día despois de que a última presenza colonizadora española abandonase a área de forma vergoñosa.
España decidiu non protexer á poboación civil da provincia 53, como chamaba ao Sahara Occidental, a pesar de ser testemuña da bestialidade de Marrocos cos bombardeos de Napalm e Fósforo Branco uns días antes.
Durante a noite, o territorio cambiou de mans españolas a mans marroquís e mauritanas. Mauritania asinou o seu acordo de paz coa Fronte Polisario en 1979, renunciando á súa ocupación do territorio saharauí, e a Organización da Unión Africana e diferentes países recoñeceron a nova república. Con todo, Marrocos, en lugar de facer o mesmo, anexou a parte que estaba ocupada por Mauritania e continuou coa ocupación.
44 anos despois, o pobo saharauí sofre unha dura represión no seu propio país a mans do invasor marroquí, ou sobrevive nos campos de refuxiados saharauís en Hamada (deserto da morte), preto de Tinduf. Outra parte dos saharauís que viven na diáspora tratando de contribuír da mellor maneira á supervivencia desta xente que tantos queren facer desaparecer ou esquecer.
Con todo, o espírito dos fundadores da República Árabe Saharauí Democrática segue vivo en cada un dos saharauís que loitan a diario para que a súa causa non caia no esquecemento e que, dunha vez por todas, fágase xustiza.
Este ano non é diferente, non vimos cambios no desexo dos Saharauís de obter xustiza e regresar á súa terra natal. Nas rúas, nas casas, na clandestinidade dos territorios ocupados preparan as súas manifestacións non violentas e outras accións para demostrar ao mundo e á potencia ocupante que resisten e non abdican da súa patria. Nos campos de refuxiados, resisten o clima, a escaseza de bens e medios, o illamento, as minas, e alí tamén mostran ao mundo a súa determinación. Na diáspora organízanse, axúdanse mutuamente e nunca, pero nunca,, deixan morrer as súas tradicións e costumes, mantendo viva a cultura saharauí e apoiando aos seus irmáns e irmás nos territorios ocupados e nos campos de refuxiados.
No ámbito político, os seus líderes manteñen unha presenza en organizacións internacionais como as Nacións Unidas, a Unión Africana, a Unión Europea, en moitos países do mundo con delegados ou embaixadores que actúan en defensa dos intereses do seu pobo a pesar das múltiples dificultades na loita de David contra Goliat.
A Fronte Polisario sobreviviu durante 44 anos a pesar de todas as dificultades inherentes a un proceso de descolonización que continúa sen un final inmediato á vista. O pobo saharauí non está a diminuír e o seu desexo de regresar á súa terra natal non diminuíu senón que se intensificou.
Se hai críticas internas á fronte Polisario, non é porque os saharauís renunciaron ao seu dereito inalienable á súa autodeterminación, senón porque queren ver xa unha solución. Os saharauís permanecen unidos ao redor do seu obxectivo final: a liberación do seu país.
VIVA A FRONTE POLISARIO!!! VIVA O SAHARA LIBRE!!!
Carta de Proclamación da Independencia da República Arabe Saharauí Democrática
Bir lehlu, 27 de Febreiro de 1976*
“O Pobo Arabe Saharauí, lembrando aos pobos do mundo que proclamaron a Carta das Nacións Unidas, a Declaración Universal dos Dereitos Humanos e a Resolución 1514 das Nacións Unidas no seu décimo-quinto período de sesións, e @teniendo en cuenta o texto da mesma, no que se afirma: “Que os pobos do mundo proclamaron na Carta das Nacións Unidas que están resoltos a reafirmar a fe nos dereitos fundamentais do home, na dignidade e o valor da persoa humana, na igualidad de dereitos de homes e mulleres e das Nacións grandes e pequenas a promover o progreso social e a elevar o nivel de vida dentro dun concepto máis amplo da liberdade”.
Os pobos do mundo conscientes dos crecentes conflitos que orixina o feito de negar a liberdade a eses pobos ou impedila, o cal constitúe unha grave ameaza á paz mundial….
Convencidos de que todos os pobos teñen un dercho inalienable á liberdade absoluta, ao exercicio da súa soberanía e á integridade do seu territorio nacional…
E proclamando solemnemente a necesidade de poñer fin rápida e incondicionalmente ao colonialismo en todas as súas formas e manifestacións para o logro do desenvolvemento económico, social e cultural dos pobos militantes…
Proclama solemnemente #ante o mundo enteiro, en base á libre vontade popular baseada sobre os principios e alternativas democráticas:
A constitución dun Estado libre, independente e soberano, rexido por un sistema nacional democrático, ARABE de tendencia UNIONISTA, de confesionalidad ISLAMICA, progresista, que adquire como forma de réxime o da República Arabe Saharauí Democrática. De acordo coa súa doutrina, orientación e liña, este Estado Arabe, Africano, Non Aliñado proclama:
- O seu respecto aos tratados e os compromisos internacionais.
- A súa adhesión á Carta da ONU.
- A súa adhesión á Carta da Organización de Unidade Africana, reafirmando a súa adhesión á Declaración Universal dos Dereitos Humanos.
- A súa adhesión á Carta da liga Arabe.
O Pobo árabe da República Arabe Saharauí Democrática decide defender a súa independencia e a súa integridade territorial e exercer o control dos seus recursos e riquezas naturais, loita á beira de todos os pobos amantes da paz para o mantemento dos valores primordiais da paz e a seguridade internacionais.
Afirma o seu apoio a todos os Movementos de Liberación dos pobos da dominación colonialista.
Neste momento histórico en que se proclama a constitución desta nova República, pide aos seus irmáns e a todos os países do mundo o RECOÑECEMENTO desta nova nación, á vez que manifesta expresamente o seu desexo de establecer relacións recíprocas baseadas na amizade, a cooperación e na non ingerencia nos assuntos internos.
A Republica Arabe Saharauí Democrática pide á comunidade internacional, cuxas metas son o establecemento do dereito e a xustiza en aras de reforzar os piares da paz e da seguridade mundiais:
Que colabore na construccion e no desenvolvemento deste novo pais para garatizar no a dignidade, a prosperidade e as aspiracións da persoa humana”.
O Consello Nacional Provisional Saharauí en representación da vontade do pobo da Republica Arabe Saharauí Democrática.
Bir Lehlu, 27 de Febreiro de 1976
