Escrita fai 73 anos como crítica e análise da corrupción que xorde trala adquisición do poder, cando comeza a transformarse en tiranía é perfectamente aplicable ao día de hoxe.
O outro día un mozo da familia descubriu na miña biblioteca un exemplar do libro de Orwell e unha primeira ollada impulsoulle a pedirmo para a súa lectura. O feito fíxome recordar o seu contido e repentinamente as imaxes dos protagonistas da obra de 1945 se superpusieron sobre feitos e personaxes relevantes destes anos de crises.
Efectivamente, na miña imaxinación o honrado e traballador cabalo Bóxer se transformouse nos moi honrados e confiados traballadores que están sendo expoliados sen límite pola banca e demais granxeros, perdón especuladores donos do mercado. Certo é que nun principio a revolución expulsou ao granxero titular Sr. Jones, papel que na actualidade poderían asimilarse a Lehman Brothers, a nivel mundial, ou os dirixentes de Caixa Galicia en predios máis próximos, pero como ocorre nos sucesos do libro iso está quedando nunha mera anécdota, para os sufridos explotados galiñas e demais productores, (comparables cos sufridos cidadáns que viven do seu traballo) que deben traballar máis horas por menos ración, desde a ignorancia dos consumidores, ovellas hoxe asimilables cos moi voluntariamente desinformados e egoístas adictos ao móbil, videoxuegos ou botellón, que terminasen pagando caro os seus excesos do presente e do pasado, e sobre todo a súa actual falta de reacción ante as inxustizas, que erróneamente creen que só afectan a “os outros”, a súa factura chegará cando o proceso convértase en irreversible en moitos dos seus efectos.
Realmente todos e cada un dos personaxes do relato literario teñen correspondencia en alguén que exerce a súa “rol” hoxe en día, os porcos do directorio poden corresponderse fácilmente coa famosas axencias de cualificación, sempre pedindo máis, sempre manipulando máis, para levar o beneficio á mesa dos seus socios (incluso as principais coinciden en ser tres), e usando os medios de comunicación, propiedade tamén dalgún dos seus socios especuladores, para ir evolucionando as mensaxes, igual que evolucionaban os mandamientos da historia orwelliana, engadindo ou reinterpretando os mandatos.
O muro de ladrillo blanqueado onde se escribiron os sete mandamientos hoxe ten paralelismo en potentes medios como televisións, diarios escritos, radios e redes sociais, medios que salvo escasas e en ocasións heroicas excepcións está controlados, moi maioritaria e masivamente, por moi poucas persoas e corporacións. Ata ao lugar onde invitan a que confesemos os nosos gustos, imaxes preferidas, e ata opinións máis intimas, denomínase “muro”.
Moitos gobernos tamén ofrecen dobre coincidencia, neste caso (e sen ánimo de ofender a ninguén) cos cans criados desde cachorros en segredo, primeiro rexeitan o ataque dos humanos, pero segundo vai avanzando o proceso de explotación e asimilación do poder polos porcos e os seus aliados externos quedan convertidos en meros instrumentos que actúan ao dictado de quen detenta o verdadeiro poder, véxanse senón os gobernos elixidod ao socaire da penúltima crise dos emigrantes, ou as actuacións de gobernos electos, con votos influídos por técnicas moi tecnolóxicas e moi escuras.
Ata o burro Benjamín, intelectual de prol, pode verse reflectido en múltiples tertulianos e as prédicas do corvo Moses nas das relixións varias, as deístas y as neoliberales que hoxe predican o sacrificio das maiorías como única vía de saída á crise, so pretexto do que se perdeu é o referente moral do esforzo individual
