Ignacio Escolar/ eldiario.es | “Non hai nada que tensione máis a vida da xente que non poder facer a cesta da compra, e isto está a pasar no noso país”, asegura a vicepresidenta do Goberno, que culpa ás “marxes empresariais” de parte da subida de prezos: “Alguén aquí estase enriquecendo polo camiño e está a utilizar a guerra”.
Para frear estas subidas, Yolanda Díaz quere chegar a un acordo coas grandes distribuidoras e os consumidores para “topar os prezos dunha cesta de produtos básicos” como o pan, o leite, os ovos ou a froita. “Os oligopolios do noso país non só están no sector bancario ou no enerxético, temos cinco grandes distribuidoras de alimentación que concentran o 50%”.
Yolanda Díaz tamén alerta da división nos partidos de esquerdas, e do risco que iso supón para as próximas eleccións. “Eu vou a lugares nos que dá igual o que uno pense: é que levan mal, é que están todos enfadados con todos, é que non hai racionalidade, é que nin sequera se escoitan”. E para frear esta división propón “unha amnistía” nas esquerdas “se queren que gobernemos en 2023”.
“Farei todo o posible para que Feijóo non entre na Moncloa”
Díaz asegura nesta entrevista que o Goberno de coalición non romperá antes das eleccións, que seguirá despois e que fará “todo o posible para que Feijóo non entre na Moncloa”. Mesmo se abre a pactar listas conxuntas co PSOE nalgunhas circunscricións ou para o Senado, aínda que cre que “o Partido Socialista non está maduro para esta realidade”. “Son unha muller sempre transfronteiriza, ás veces facemos das siglas un fetiche”.
Vai ser candidata a presidir o Goberno nas próximas eleccións xerais?
Non tomei aínda esa decisión, pero cando a tome, comunicareina.
De que depende? Por que non o decidiu xa?
Do proceso cidadán que puxemos en marcha e, sobre todo, de escoitar que arrinquei. O que máis me atrae é o proxecto de país que queremos levantar colectivamente. Estamos a vivir nunha sociedade española do século XXI con receitas que miran cara atrás, cara ao século XX; necesitamos repensar o país. Imos presentar este mes varios grupos de traballo que van proxectar o país que queremos. Quero primeiro ese gran bosquexo dunha España que é moderna, feminista, ecoloxista, nova, dinámica… que é a realidade que temos. E despois ver cal é a recepción e as inquietudes da xente. E con todo ese traballo, tomarei unha decisión.
Que aprendeu nestes primeiros encontros do seu ‘proceso de escoita’?
O modelo que deseñei foi moi controvertido, desde a propia denominación. Non é un nome: é un proceso dialogado. Son unha especialista en diálogo social e é unha ferramenta que funciona. Sempre dixen que o importante do diálogo social é que é un proceso. A min gústame que todo o diálogo social acabe con acordo, pero o importante é que todas as voces estean e configuren as normas, aínda que despois non cheguen a acordos. O proceso de escoita é algo semellante. A miña primeira escoita, que foi con mozas, coincidiu na semana do debate do estado da nación. Eran 40 mozos cunha formación extraordinaria, quedei perplexa. E o primeiro que me dixeron é que os temas que a eles preocupáballes non foran tratados no debate sobre o estado da nación.
Cales eran eses temas?
A profundidade da emerxencia ecolóxica e climática e a convicción de que estes cambios han de ser sociais. Un deles díxome: “Yolanda, non imos cambiar nada ata que fagamos que a emerxencia climática estea nos postos de traballo, estea nunha caixeira dun supermercado, que ela tome como propia a necesidade de tomar as rendas a un cambio que é dunha profundidade brutal, que está a cambiar as nosas vidas”.
Que fará se decide finalmente que non vai ser candidata á presidencia do Goberno? Deixará a política? Volverá a Galicia?
Había xornalistas onte que cando me viron na miña terra, en Galicia, dicíanme que lles daba medo porque pertenzo a alí. Teño unha pulsión sen resolver, todos os días penso en Galicia. Tamén quero dicir con franqueza que teño unha responsabilidade e unha única certeza: que son unha muller progresista e vou contribuír todo o que poida, ben sexa na política activa ou desde o meu despacho de avogados, como fixen moitas veces.
A política non se acaba no Parlamento. Tamén pode estar nun despacho de avogados laboralistas.
Veño dunha casa na que mo ensinaron moi ben e, é máis, faise moita máis política nas AMPAS dos nosos fillos, ou nos colexios profesionais de avogados e avogadas, ou de médicos, que na política institucional. Pero o que quero transmitir é que todo o que eu poida achegar para que Feijóo e a extrema dereita non gobernen A Moncloa vou facer. Nisto si son clara.
Que fixo mal o Goberno para que o PP lidere todas as enquisas?
Neste goberno, como todos os gobernos ou todos os seres humanos, non somos perfectos. Cometemos erros. Creo que no Goberno de España fixemos moitísimas cousas que teñen unha relevancia brutal. Empezando pola lei de eutanasia, a lei da infancia, a lei do cambio climático, a lei da formación profesional ou todo o que ten que ver co Ministerio de Traballo. Somos un goberno pioneiro en Europa coa transición ecolóxica e coas políticas de Traballo. As dúas grandes directivas que están agora mesmo debaténdose beben das fontes das achegas do Ministerio de Traballo.
É moi curioso como se ve moi ben en Europa e aquí non tanto.
É verdade tamén que existe un malestar social. Vimos dunha xestión dunha pandemia brutal e agora estamos co impacto dunha guerra, que é real. A inflación entra todos os días polas nosas casas, está a golpear a toda a sociedade española. Ás preguntas que se lle formulan no CIS e noutros institutos demoscópicos, á xente dicir: “Como está a situación económica en xeral?” E responden: “Fatal”. Pero, como está a súa? “Bo, a miña máis ou menos”.
Hai unha diverxencia enorme entre a percepción xeral da economía e a situación individual.
Sei moi ben que a política son sensacións. Non é o que parece ser ás veces. Isto ás veces os políticos non o entenden. O Goberno ten que ter a altura de miras para achegarse e ter comprensión co que está a pasar. Díxeno no seu momento: os produtores teñen razóns para saír á rúa. E desde logo, fai falta esa proximidade para que a xente senta abrazada. A política tamén é isto. E tomar medidas que inflúan. Por exemplo, non estamos ante unha crise de demanda, non é isto o que está a provocar a inflación.
Non é que de súpeto se estea consumindo moito máis.
Nin moito menos. O dato é claro: os salarios subiron ao 2,56% e a inflación, ao 10,4%. Ergo os salarios son vítimas da inflación, non son os causantes dela. Pero estes días, cos traballos que realizaron a COAG [Coordinadora de Organizacións de Agricultores e Gandeiros] e os consumidores no noso país, vemos o agravio e a afectación que ten. E non é só pola subida de prezos nos hidrocarburos: tamén polos prezos da alimentación. Polos oligopolios que temos no noso país, que non só están no sector bancario ou no enerxético. Temos cinco grandes distribuidoras que concentran o 50%.
Cre que unha das razóns desa subida de prezos está aí, na concentración en poucas mans do sistema de distribución de alimentos?
Isto é un factor de risco. Véñennos advertindo da concentración bancaria, véñennos advertindo do factor oligopolio que temos coa enerxía. E aquí tamén pasa isto. Aos produtores cómpranlles as laranxas a 15 céntimos, e os cidadáns pagámolas a 1,48 euros. As patacas páganse aos produtores do noso país ao redor de 18 céntimos e estanse vendendo a 1,35. O allo chega aos supermercados cun incremento de case o 800%. É unha barbaridade. Alguén aquí estase enriquecendo polo camiño e está a utilizar a guerra. Isto está a pasar e fai imposible a vida da xente. Neste sentido, estou a traballar para que exista un acordo coas distribuidoras e os consumidores no noso país. Un acordo que consista en determinar unha cesta de produtos básicos, ao redor de 20 ou 30 produtos, nos que, como fixemos co gas e outras materias, topemos os prezos. 20 ou 30 produtos que son básicos: o leite, o pan, os ovos, a froita…
Entendo que consistiría en definir primeiro unha cesta de produtos básicos de primeira necesidade para a alimentación, cunha dieta equilibrada…
Equilibrada e sa. …e pactar coas grandes distribuidoras que iso non pode subir de determinado prezo.
E cos consumidores.
Falamos de incrementos do 500%, de 575%. Son datos públicos. Non pode ser. Está claro que aquí alguén está a facer negocio.
E atopouse coa colaboración desas grandes distribuidoras de alimentos?
Aínda non nos reunimos, imos facer. O Goberno de España está a tomar moitas medidas no sector enerxético, estamos a gravar cun imposto creado ex novo, unha figura tributaria, ás entidades financeiras, pero hai que dar un paso máis porque a alimentación é imposible. Lévoo dicindo, fago a compra con normalidade e a xente ten razón para estar molesta. Hai que actuar coas marxes empresariais. Non o digo eu, dio o Banco de España. Acábanos de dicir no seu informe que a facturación nas empresas creceu en España un 45%. E os beneficios creceron o 62%. Por tanto, di o Banco de España, hai marxe para actuar nos beneficios empresariais. E paréceme que na situación que temos é o que hai que facer.
É vostede a primeira ministra de Traballo que se pon ao lado dos traballadores e dos sindicatos fronte á patronal nun asunto tan importante como a negociación dos salarios. Por que o fixo?
Tamén o fixen cos produtores e os gandeiros cando saíron á rúa. E por que o fixen? Fíxeno porque os sindicatos teñen razón e porque os sindicatos están a defender o interese xeral. Os sindicatos aquí non están a actuar de parte. Eu son unha ministra que fixo 14 grandes acordos sociais. Podía facelos prescindindo da patronal e non quixen facelo. Cando a patronal española ten razón, deilla. E cando os sindicatos teñen boas ideas, tamén lla dou. Nesta ocasión, creo que os sindicatos teñen razón e non defenden interese de parte. Están a defender o interese xeral da economía do noso país: 17 millóns de asalariados no noso país.
Estes días ninguén sabía en España, ou non se acordaban, que a patronal se levantou o 5 de maio da mesa da negociación colectiva. Desde entón non houbo negociacións?
Ningunha. E por tanto pedinlles que volvan á mesa. A patronal española, ten que estar á altura: ten que revalorizar os salarios. Rexistráronse en xullo tan só 450 convenios colectivos, o que indica é que se está bloqueando a negociación deses convenios e isto é malo para o noso país.
Os Gobernos non son neutrais.
Non son de parte, pero tampouco neutrais. O Goberno de Zapatero non foi neutral cando despregou unha auténtica axenda feminista. O Goberno de Aznar non foi neutral cando nos meteu na guerra de Iraq. E eu creo que o Goberno do que formo parte non é neutral cando decide gravar ás entidades financeiras cun imposto.
Que argumentos dálle vostede ao presidente da CEOE, Antonio Garamendi, cando trata de convencerlle de que a patronal ten que aceptar subidas de soldos?
Eu creo que Antonio Garamendi é consciente disto.
Que impide entón á CEOE chegar a acordos?
Creo que a patronal española cometeu un erro levantándose desa mesa e cónstame ademais que os sindicatos estaban a facer propostas razoables. É lóxico que dea vertixe ás dúas partes, tendo unha inflación tan elevada. Hai certas inseguridades. Pero agora mesmo xa coñecemos, máis ou menos, os niveis de inflación cos que podemos pechar o ano. E o que non é de xustiza en ningún caso é que se estean bloqueando as negociacións colectivas, porque iso si que pode xerar conflitividade social. Non hai nada que tensione máis a vida da xente que non poder facer a cesta da compra. E isto está a pasar no noso país. Por tanto, eu pídolle responsabilidade á patronal española. Estivo á altura sempre e teno que volver facer.
Canto ten que subir o salario mínimo?
Non o vou a dicir. Eu nunca o dixen. Non son nada invasiva. Hoxe [a entrevista tivo lugar o venres pola tarde] convoquei ao comité de expertos e de expertas. Despois convocarei a mesa de diálogo. Vou escoitar a todas as partes e despois tomaremos unha decisión.
E as pensións? Cumprirá o Goberno co seu compromiso de revalorizalas coa inflación?
Sen dúbida. E quero mandar unha mensaxe de absoluta tranquilidade aos pensionistas do noso país. O Goberno de España non vai facer como o Partido Popular ou como faría Alberto Núñez Feijóo: non imos recortar as pensións. Imos manter a revalorización das pensións de conformidade co IPC [Índice de prezos ao consumidor].
Cando poderán empezar a cobrar o paro as empregadas do fogar?
Estou a desexar que isto pase. Imos levar esta norma ao próximo Consello de Ministros o martes (6 de setembro). En canto apróbese, non soamente poderán percibir a prestación de desemprego: é que as imos a igualar en dereitos cos demais traballadores e traballadoras.
Pasou xa un ano desde a entrada en vigor da ‘lei rider’, pero Glovo segue utilizando autónomos e Uber Eats dixo que os vai a recuperar. Quedou a norma en papel mollado pola insubmisión empresarial?
Ao revés. Xa as sancionamos e de maneira moi intensa. E crear, o peso da lei váiselles a aplicar con toda a dureza. Imos ver estes días aínda máis actuacións.
Van seguir as sancións?
Sen dúbida, non nos imos a aquietar. E dígolle con toda contundencia: a lei en España tena que cumprir todo o mundo. Ademais de que é unha vergoña, non teñen necesidade de facer isto. Hai moitísimas outras empresas españolas e non españolas que cumpren cos dereitos dos traballadores e están a cumprir a lei. Os datos da nova reforma laboral nestes primeiros meses están a ser bastante bos. España está en récord de emprego e cada vez os contratos son máis estables.
Como explica que unha reforma así, que se pactou entre a patronal e os sindicatos por consenso, que recuperaba dereitos para os traballadores, fóra aprobada no Parlamento de carambola, polo voto dun deputado do PP que se confundiu, co apoio de Cidadáns e co voto en contra de moitos partidos de esquerdas?
O que me produce é tristeza. Aos lugares que vou a xente non soamente dános as grazas. É que sabe que ter un contrato indefinido cámbialle a vida. Por tanto, eses partidos teñen que explicar aos seus votantes que é o que fixeron. Eu entendo que na política hai cuestións que son moi ideolóxicas, nas que un se pode posicionar de maneira diversa. Pero nunha norma de tal enxunlla, que cambia a vida da xente e que ademais, se decaese, supoñería que hoxe seguísemos outra vez coa norma de Mariano Rajoy… Creo que non son políticos nin políticas útiles.
Dimitiría se a lei non sae adiante?
Sen dúbida. Si, de feito estiven a piques de facelo, a pesar de saír, porque me causou unha enorme tristeza. Esta non é a política que me ensinaron a min na miña casa.
Unha das primeiras reformas que anunciou ao chegar á súa carteira foi unha lei de traballo corresponsable, que logo sería denominada Lei de Usos do Tempo. Reducirá por lei o Goberno a xornada laboral nesta lexislatura?
É unha das leis máis importantes, creo, desta época. Hai que falar de redución de xornada, hai que falar de produtividade. Nas empresas temos un diferencial de produtividade negativo moi importante con Europa. Está moi estudado que este vello aforismo da presencialidade nos lugares de traballo, lonxe de aumentar a produtividade, diminúea. A partir de unas certas horas non só non producimos máis, senón que diminúe exponencialmente a produtividade.
Como se define ante a situación económica española? Optimista? Pesimista?
Prudente.
E estaremos mellor ou peor dentro de seis meses?
Non me atrevo a dicilo porque vín que nunha semana esborralláronse 800.000 postos de traballo que pensei que non iamos ser capaces de recuperar. Por tanto, son prudente. Eu creo que o Goberno de España está a actuar como ningún outro goberno fixo. Téñoo clarísimo. Estamos a deixarnos a pel. Ante unha incerteza que é moi ancha, a certeza de que o Goberno de España vai facer as cousas que teñamos que facer para evitar que as persoas o pasen mal.
Haberá subida do gasto militar nos próximos Orzamentos Xerais do Estado?
Bo, eu creo que a nosa posición é coñecida, a do presidente do Goberno tamén. Creo que o presidente do Goberno sabe perfectamente que duplicar o orzamento de Defensa supón incrementar o mesmo de 11.000 millóns de euros a 22.000. Por dar un dato, o Ministerio de Traballo que ten materias moi sensibles, que son moi importantes, como a protección social, como os ERTES, ten un orzamento de 30.000 millóns de euros. Este é un debate profundamente democrático. O único que lle digo é que ese incremento no teito de gasto que negociamos coa ministra de Facenda, non está.
O PSOE levou a cabo hai un ano unha profunda remodelación da parte socialista do Goberno e cambiou varias veces a dirección do seu grupo parlamentario. Sería positivo facer cambios na parte de Unidas Podemos?
Non se se imos arranxar demasiado con cambios, e máxime agora mesmo que estamos xa culminando a lexislatura. Desde logo eu non estou a pensar en cambios e non se se o presidente do Goberno, que é a súa competencia exclusiva por excelencia, xunto coa disolución das Cortes, está a pensalo, pero eu estou a traballar con normalidade con todos os ministros e ministras.
Vostede é deputada nunha lista de Unidas Podemos. Por que cre que hai que crear un novo movemento? Unidas Podemos xa non serve para o que serviu hai uns anos?
Eu son deputada por Galicia en Común. Non é o mesmo.
Certo, pero forma parte dunha mesma estrutura. Por que hai que crear un novo movemento? Non serve Unidas Podemos para a nova etapa?
É que non creamos unha plataforma electoral. O que lanzamos é un movemento cidadán. Aprendín moito da experiencia chilena co presidente, cos ministros e as ministras en Chile e en Colombia. Os grandes cambios e ser capaces de chegar ao goberno foron a través de movementos cidadáns e creo que esta é a clave. O problema que ten o noso país agora mesmo é unha enorme desafección cidadá. Unha brecha enorme.
O prioritario é conseguir recuperar a confianza da xente na política?
Sen dúbida. Eu mesma tiña dúbidas de se a cidadanía quería ou non participar. E é verdade que estou a arrincar, pero a cidadanía quere participar. Estou sorprendida da cantidade de persoas que están, aínda que sexa un pouco prosaico dicilo, facendo contribucións económicas a Sumar. A xente ten ganas de participar.
Preocúpalle a falta de unión da esquerda? Que ao final, a pesar deste ilusionante proceso de escoita cidadán, chega un momento de pactar unha lista e atopémonos cunha división similar á que ocorreu nas últimas eleccións andaluzas, onde houbo varias candidaturas de esquerda, e unha lista pactada no último momento?
Eu creo que as esquerdas españolas teñen que darse unha amnistía se queren que gobernemos no 2023. Son clara.
Unha amnistía declárase cando se está en guerra?
Unha amnistía, porque eu vou a lugares nos que dá igual o que uno pense: é que levan mal, é que están todos enfadados con todos, é que non hai racionalidade, é que nin sequera se escoitan.
É unha cuestión política ou persoal?
Hai de todo. Eu, como veño de Esquerda Unida, teño experiencia. En política vin os maiores amores e os maiores odios. É brutal. Na vida ordinaria non nos movemos así. E parte do que hai nas esquerdas españolas –que son todas, é o PSOE, somos todos nós, todo o noso espazo– é unha cultura que vén de lonxe. Eu pido que nos deamos unha oportunidade: démonos unha amnistía para gañar no 2023.
Por que non quere que participen os partidos nos actos de Sumar?
Nos actos si.
No proceso de escoita?
No proceso de escoita, tamén. En Sumar pode participar todo o mundo. O que non estamos a facer é un partido nin estamos a falar agora dun proceso electoral. Pero en Sumar cabe todo o mundo, non lle pedimos o carné a ninguén.
Pediuse a moitos partidos políticos que non acudan aos primeiros actos.
Non é verdade iso. No acto do 8 de xullo tiven unha conversación con figurar ‘número uno’, por dicilo así, de todos os partidos e díxenlles que lles parecía. E dixéronme que o procedemento era cidadán e que por suposto que non debían de estar os ‘números uno’. Pero en Sumar cabe todo o mundo, non se lle pide o carné a ninguén. Pero é verdade, é un movemento cidadán e agora mesmo non é unha plataforma electoral.
E nesa amnistía conta con Íñigo Errejón e Mónica García para o seu proxecto?
Conto con todo o mundo. A min non me van a ver nunca discutindo ao redor de siglas, ao redor de nomes. Van ver discutindo o que me interesa, que son proxectos políticos, ideas, que queremos facer coa sanidade, coa tecnoloxía, co 5G, que queremos facer cos medios de comunicación no noso país, que queremos facer cos indultos, que queremos facer co que lle interesa á xente. Agora, somos todos os mesmos. E loxicamente temos matices.
Podemos expuxo ir en coalición con Sumar, co seu proxecto, pero non dentro del. Convéncelle esta proposta de coalición?
Non. Xa a coñecemos en Castela León e en Andalucía. Non vai de suma de siglas. O propio Pablo Iglesias díxoo e eu creo que ten razón. A miña posición é coñecida tanto no caso de Castela e León como no caso de Andalucía. Non vai de suma de siglas. En Galicia fixemos outra cousa, non?
Que opina da destitución de Enrique Santiago como secretario de Estado da Axenda 2030?
Ten que contestar a esta pregunta a señora Belarra. O que si que sei é que vai facer un traballo fundamental como deputado e que vai sumar.
Vai sumar no seu proxecto?
Vai sumar, sen dúbida.
É compatible que Podemos e Máis Madrid compitan en Madrid nas eleccións autonómicas –xa anunciou Mónica García que descarta unha lista conxunta ou unha alianza– e despois concorran xuntos nunha lista con vostede?
Desde logo, eu vou traballar de aquí ao 2023 para que todo o mundo some.
Os audios de Villarejo que coñecemos nestes últimos meses desvelaron unha trama gravísima contra a democracia: como o Goberno do PP utilizou á policía para perseguir aos seus rivais políticos –Podemos e os independentistas–, co apoio de medios de comunicación que difundían noticias falsas. Preocúpalle que empreguen contra vostede as mesmas técnicas?
Non me preocupa que as empreguen contra min. Non é contra min, é contra a democracia. E isto é moi grave.
E isto como se evita? Que cre que hai que facer cos medios de comunicación? Habería que regulalos?
Aquí a miña posición, como sabe, é clara: respecto absoluto a un mandato constitucional, que é que a cidadanía ten dereito a información veraz. Isto é clave. E falar de información veraz supón que teñamos profesionais con prácticas correctas, non só deontolóxicas, senón o exercicio, a praxe diaria correcta. E estamos a vivir un mundo xa non soamente de fake news [noticias falsas], senón de creacións e de falsidades que non fan máis que danar: que están a golpear a democracia e a cidadanía. Creo que o papel que teñen os medios de comunicación é clave en democracia. Ese mandato constitucional e ese dereito que temos a cidadanía a unha información veraz, de calidade, contrastada e desde logo actuando con rigor. Hai medios que son fake news de arriba abaixo e actuaron para derrubar aos dirixentes de Podemos e por suposto aos independentistas. E isto en democracia é gravísimo e intolerable.
Coñecemos recentemente un intento de asasinato á vicepresidenta arxentina, Cristina Fernández de Kirchner. É un país, Arxentina, onde a polarización é tan extrema que alí a chaman ‘A greta’: unha división enorme da sociedade. Preocúpalle que esa división, que tamén está a ocorrer en España, vaia a máis?
Moitísimo. O ruído non achega nada á sociedade española. Os insultos non achegan nada á sociedade española, nada. O que se crea que porque insulta ten máis firmeza nas súas posicións é que non sabe de que está a falar. A polarización non xera máis que polarización e violencia. E é verdade, o clima ás veces é irrespirable. É que xa nin se escoita o que dicimos. Dá igual. E con todo, eu veño dun Ministerio no que, curiosamente, trabállase dunha maneira absolutamente diferente.
É enorme o contraste entre calquera sesión do Parlamento e o acordo entre patronal e sindicatos para o diálogo social.
Total. Xa sei que non se pode, pero gustaríame que os medios de comunicación entrasen a unha desas mesas de diálogo e visen como traballamos. É que é unha insensatez o que está a pasar. Imaxínese que eu, ante as preguntas que me formula ás veces a oposición, actuase como fan eles. Non o vou a facer xamais. En fin, é un bochorno, é un espectáculo.
Cre que sería un erro un adianto electoral que fixese coincidir as xerais coas autonómicas e municipais en maio?
A decisión das eleccións compételle ao presidente do Goberno. Agora ben, estamos en crise e eu creo que o que lle faltaba á sociedade española agora mesmo é que tivésemos eleccións xerais.
E vai durar o Goberno de coalición ata o último momento ou van romper antes das eleccións?
Vai manter, non teño a menor dúbida. Iso é vella política e política moi masculina. E se decido presentarme ás eleccións non me van a ver máis que cooperando. O Partido Socialista e nós temos políticas diferentes en moitas materias. Non compartimos, por exemplo, a posición que leva na Lei de Segredos Oficiais. Nós entendemos que ten que haber unha reforma tributaria, por fin, que nos coloque no século XXI. Temos diferenzas en materias de tanta sensibilidade como son os dereitos humanos e a migración. Temos proxectos diferentes, pero non me van a ver a min, como moitas veces exponme, distraéndome. Teño moi claro a quen temos que frear. Volvo dicir: do que de min dependa, Alberto Núñez Feijóo non entra na porta da Moncloa no ano 23.
Vostede coñece moi ben a Alberto Núñez Feijóo e algunha vez describiuno como un gran adversario. Cal diría que é o seu punto débil e o seu punto forte?
Alberto ten moitos puntos débiles e creo que o que hai que facer con Alberto é discutir con el sobre proxectos e modelos de país. E verán vostedes como se van a atopar a un Alberto que non representa máis que o pasado. As políticas que está a dar o señor Feijóo neste momento son propostas ás que pasamos páxina xa hai moitos anos. É dicir, estamos ante un Alberto Núñez Feijóo que dá respostas públicas á sociedade dos anos 90. quedou nela. Feijóo segue dicindo que hai que recortar o gasto público. Imaxínese, recortar o gasto público neste momento. Como sabe que isto é complicado, cando se lle pregunta onde hai que recortar, non concreta. Non hai que subir o salario mínimo, non hai que revalorizar as pensións e non ten ningunha alternativa económica para o noso país que non sexa máis que unha baixada xeneralizada dos impostos. Non hai ningún Partido Popular europeo que defenda tamaña proposta.
Cal é o estado interno do Goberno de coalición? Que tal é a súa relación co presidente Pedro Sánchez e co Partido Socialista?
A relación con Pedro Sánchez xa lle digo eu que é magnífica, xa non só por afecto persoal, que desde logo eu téñollo ao presidente do Goberno, senón tamén por lealdade e respecto. Eu creo que ata está a xente sorprendida porque estamos como moi en silencio.
Hai menos ruído fose do Goberno?
Citeille agora mesmo normas nas que non estamos de acordo, pero cun respecto entre as partes. Estamos a negociar moitas normas e por tanto o Goberno goza dunha enorme saúde. Aos adversarios políticos xa lles digo que teñen coalición para tempo. E dígolles máis: sen dúbida o futuro vai seguir sendo dunha coalición progresista.
A única política que está a facer nestes momentos o Partido Popular é que se convoquen eleccións.
Bo, pois xa lle digo eu que temos coalición para longo.
Se o seu proxecto é goberno de coalición agora e goberno de coalición despois das eleccións, ten sentido que nalgunhas circunscricións vaian vostedes xuntos nas listas?
O Partido Socialista non está maduro para esta realidade. É verdade que en España houbo experiencias, sobre todo no Senado, pola penalización que conleva esa Cámara. Sinceramente creo que o Partido Socialista non quere.
Pero Vostede non o descarta
Son unha muller sempre transfronteiriza. Manéxome moi ben nos límites e creo que as diferenzas son ao redor de propostas políticas. Ás veces facemos das siglas un fetiche.
Entrevista realizada por eldiario.es á Vicepresidenta Segunda Yolanda Díaz e publicada o día 04/09/2022
