Médico oftalmólogo (USC e Universidade de Oviedo) actualmente residente en Corcubión, Mohamed Safa (Nablús, Cisxordania) é membro da Organización para a Liberación de Palestina (OLP). Ten publicado varios libros nos que destacan Palestina, grito por la libertad (2003); La revolución árabe. Democracia, nacionalismo y religión (2017); e La Segunda Nakba Palestina (2022) O pasado 19 de decembro estivo en Ponteareas para falar na charla-coloquio “Palestina. 75 anos de ocupación e resistencia”, convidado pola plataforma “O Condado con Palestina”.
A ONU acaba de recoñecer máis de 20.000 vítimas mortais produto da ofensiva militar israelí en Gaza que comenzou fai mais de dous meses. Ata onde considera que está disposto a chegar Benjamín Netanyahu con esta operación militar?
Se fora por el completa todo o proceso que comezou coa limpeza étnica. Para Netanyahu era un proxecto estratéxico que estaba no caixón e que se limita a facer da Franxa de Gaza unha zona inhabitable e expulsar a súa poboación a outro lugar. Consideramos que esta é a segunda Nakba (Catástrofe) palestina. A primeira comezou en 1948. O 80% da poboación en Gaza son refuxiados expulsados das súas casas durante o proceso de construción do Estado de Israel. Viven en Gaza en condicións inhumanas e coa esperanza de volver.
“Hai aproximadamente 70.000 vítimas palestinas, entre mortos e feridos, o 3,5% da poboación en Gaza”
Agora ben a segunda fase para o proxecto sionista é a de expulsalos e afastalos do territorio palestino. Sobre as cifras que comentas da ONU debo acotar que, entre mortos e feridos, en dous meses, hai aproximadamente 70.000 palestinos. Isto é o 3,5% da poboación de Gaza. Non coñezo ningún conflito que haxa producido tantos danos humanos como o que está actualmente a ocorrer en Gaza.
Voulle comentar unhas declaracións de tres israelís que considero relevantes para ilustrar o contexto actual. A activista de colonos xudeus Nadia Matar declarou nunha entrevista que “Hai que arrasa-lo todo e repobla-lo con 300.000 xudeus”. O xornalista Gideon Levy declarou que “Aquí en Israel nin a televisión nin a prensa ensinan o que está a pasar en Gaza”. Finalmente o historiador revisionista Ilan Pappe considerou que “Nos enfrontamos a unha ideoloxía xudea racista que se cre con licenza moral para matar”. Isto confirma que hai unha deriva ultradereitista na sociedade israelí. A que se debe isto? Foi sempre así ou é consecuencia do fracaso dos Acordos de Oslo de 1993?
O fracaso de Oslo é precisamente a consecuencia da chegada ao poder dos partidos de extrema dereita e ultrarrelixiosos no goberno israelí. No Parlamento israelí (Knesset) de 120 deputados só podemos atopar 15 deputados que avogan por unha solución ao conflito. O resto cren que esta é a oportunidade de completar un proxecto colonialista de asentamentos e de baleirar o territorio de palestinos. Israel sempre quixo apropiarse de Palestina pero sen palestinos. Por iso este proxecto foi aumentando. Israel é o único Estado que crece demograficamente. A súa taxa de natalidade é menor que os seus países veciños pero aínda así ten os suficientes colonos, que proceden doutros países, seducidos pola tentación que o Estado de Israel lles ofrece nun territorio confiscado aos palestinos. Este é un proxecto que define a diferenza entre un colonialismo clásico e un colonialismo de asentamentos, que é o que practica Israel desde 1948 ata agora. É a colonización dun territorio considerado baleiro ou que hai que baleirar.
Como se está a vivir esta situación en Cisxordania, tanto dende a poboación palestina como das súas institucións, especialmente a Autoridade Nacional Palestina (ANP)?
Nestes dous meses hai máis de 2.000 palestinos detidos. Se engadimos os máis de 5.000 anteriores temos actualmente 7.500 palestinos nas cárceres israelís. Teñen asasinado a 158 palestinos neste último ano; esta cifra está aumentando nestes últimos dous meses con incursións e ataques en Jenín e Xerusalén. A política israelí é a mesma aínda que as informacións na Franxa de Gaza, que son dramáticas e inhumanas, encobren unha actuación na que asasinar a dous ou tres palestinos forma parte do telediario. A realidade é tan amarga en Cisxordania como en calquera outro lugar. O problema de Palestina e Israel é unha cuestión de prioridade: non é que se ataca á Franxa de Gaza e os palestinos que están en Nablús ou Xerusalén teñen que sentirse a salvo. Non. O proxecto hoxe é a Franxa de Gaza pero mañá sería Xerusalén, e despois Nablus, Hebrón. Fai 20 anos Yasir Arafat foi perseguido e asasinado acusándoo de ser o culpable de todo, de ser o terrorista, de que acabar con el (cousa que por certo conseguiron) e se acababa o conflito. E iso era falso como agora mesmo alegan que o problema é con Hamás. Non, o problema é co pobo palestino.
“O proxecto sionista hoxe é a Franxa de Gaza pero mañá será Xerusalén e o resto de Cisxordania”
Precisamente quería preguntarlle sobre este tema, porque os medios teñen simplificado que esta é unha guerra entre Israel e Hamás. Que tan forte é o peso ideolóxico e político de Hamás dentro da sociedade palestina? Ou polo contrario o que estamos vendo é unha guerra contra a poboación palestina?
Non hai separacións. Isto é un argumento que sempre se ten utilizado. Todo o que está facendo Israel agora mesmo é para eliminar a placenta social que goza hoxe Hamás dentro da sociedade palestina.
“Os palestinos ven a Hamás como un movemento de resistencia como antes o viron con Arafat”
Os palestinos ven a Hamás como un movemento de resistencia. Apoian hoxe a Hamás como anteriormente o fixeron con Arafat. O problema de Israel non está con Hamás como antes o fora con Arafat: é coa poboación palestina. Precisamente necesita que os palestinos estean fora do territorio palestino, alegando que o problema do conflito é pola culpabilidade de Hamás. Pero en Cisxordania, sen a acción de Hamás, Israel ven facendo o mesmo dende fai moitos anos. Esta extrema dereita que chegou ao poder en Israel foi a que eliminou tódalas perspectivas do proceso de paz. Eliminaron a Yitzhak Rabin (ex primeiro ministro israelí asasinado en 1995) e a Arafat e gobernaron cun proxecto expansionista. Aquí reside o problema.
Esta guerra vai para moito tempo?
A Israel só se lle pode frear cunha resistencia que se mantén ante esta agresión, cun cambio dentro da sociedade israelí e coa presión internacional. Só a presión internacional pode facer mella na posición israelí.
Como observa a posición do goberno español de Pedro Sánchez como interlocutor da Unión Europea?
Como unha das posicións máis decentes dentro de Europa. Tanto España como Irlanda tiveron unha posición moito máis avanzada e equilibrada nesta cuestión. Eu alabo a posición do goberno español.
Pertence Vde. a algún partido ou movemento político palestino?
Eu ante todo son un palestino que, co meu pobo, loitamos para algún día ser libres.
—
“Imos seguir coa idea de que non se esqueza a causa palestina”
María del Pilar Ferreiro Díaz | Representante da plataforma “O Condado con Palestina”
Cando se crea a plataforma do Condado con Palestina?
Crease a comezos de outubro con motivo do incremento da crise entre Israel e Palestina. Sabemos que esta crise leva 75 anos pero ante o recrudecemento dos ataques israelís contra o pobo palestino decidimos facer unha plataforma persoas de distintas sensibilidades dentro da esquerda no Condado para condear os ataques do réxime xenocida de Israel e facer actos apoiando a resistencia palestina.
Este é o primeiro acto que organizades ou xa teñen realizados outros?
Estivemos presentes nas concentracións que se están facendo nas cidades e pobos de Galicia. Sumámonos ás concentracións de cada día luns; tamén fixemos faixas para repartir polo pobo denunciando a situación con distintas frases. Sumámonos tamén ás accións que se levaron a cabo na Ponte Internacional en Vila Nova de Cerveira; temos pensado facer unha acción similar na Ponte Internacional en Monção. Este en Ponteareas é o primeiro acto no que convidamos a un activista (Mohamed Safa) e temos proxectado probablemente para o vindeiro 12 de xaneiro unha charla coloquio de Iván Prado, representante de Pallasos en Rebeldía e quen leva máis de vinte anos actuando en Palestina.
Como observan a receptividade cidadá coa plataforma?
En xeral houbo bastante resposta. Ao principio, no momento máis candente, estes actos mobilizan máis pero logo vai decaendo. Nas primeiras concentracións en Ponteareas había bastante xente; nestas últimas segue habendo participación. Imos seguir coa idea de que non se esqueza a causa, sempre buscando evitar que se vaia perdendo a sensibilidade.
