El Diario/Marcos Pinheiro | O rei pronunciou este xoves 24 de decembro o seu sexto discurso de Nadal, o máis difícil de todos, e fíxoo sen aludir ao seu pai en ningún momento.
O ano en que Juan Carlos I de Borbón quedouse sen a asignación constitucional, cando ten ás fiscalías española e suíza indagando na orixe da súa fortuna, cando se viu obrigado a presentar unha regularización fiscal do seu diñeiro en B e tivo que fuxir do país para rebaixar a presión sobre a monarquía, o discurso de Felipe VI non incluíu mención algunha ao rei emérito.
“Estamos a vivir unhas circunstancias verdadeiramente excepcionais debido á pandemia”, dixo ao comezo dunha intervención dominada pola loita contra o coronavirus, para a que pediu “un gran esforzo colectivo, no que cada un siga dando o mellor de si mesmo” e alcanzar o que denominou o “gran obxectivo nacional”.
“Felipe VI só deixou un mínimo espazo para unha defensa en abstracto ‘dos principios morais e éticos que obrigan a todos e están por encima de calquera consideración, da natureza que sexa, persoal ou familiar”
Así, considerou que os retos que están por vir son “enormes, pero non insalvables”. Felipe VI só deixou un mínimo espazo para unha defensa en abstracto “dos principios morais e éticos que obrigan a todos e están por encima de calquera consideración, da natureza que sexa, persoal ou familiar”. “Así o entendín sempre, en coherencia coas miñas conviccións, coa forma de entender as miñas responsabilidades como xefe do Estado”, engadiu.
Aí quedou contido calquera indicio de alusión aos escándalos que rodean á Coroa, arrastrados durante anos e que cristalizaron en 2020 coa decisión de Felipe VI de renunciar á súa herdanza e quitarlle ao seu pai o diñeiro que percibía do Estado, coas pescudas xudiciais pero, sobre todo, coa opaca fuxida de Juan Carlos aos Emiratos Árabes, dos que dixo que non pensa regresar polo momento. Desde alí, e a través do seu avogado, realizou fai un par de semanas unha regularización de case 700.000 euros para impedir a investigación sobre o uso das tarxetas opacas.
Nada diso tivo oco no discurso de Felipe VI. O rei comezou a súa intervención cun recordo aos falecidos pola COVID, que nestas festas “deixan un baleiro imposible de encher”. E tamén dedicou unhas palabras a quen se atopa a plena loita contra a enfermidade ou as súas secuelas: “A todos envíovos hoxe o meu maior ánimo e afecto”.
Incidiu en que 2020 foi un ano “moi duro e difícil” pola pandemia e polas súas consecuencias económicas, e fixo referencia á “angustia de apenas chegar a cubrir as necesidades básicas” ou á “tristeza de ter que abandonar un negocio”. Ante o desánimo que poida provocar esa situación, o rei pediu “determinación e seguridade” como resposta a “unha crise tan seria”. Así, pediu ao españois “ánimo e esperanza”. “Ao longo das últimas décadas, ante dificultades tamén graves, sempre fomos capaces de superalas”, dixo Felipe VI, quen eloxiou o traballo dos sanitarios “polo seu enorme esforzo, a súa extraordinaria profesionalidade e a súa gran humanidade cos enfermos”.
“No seu discurso dixo que a saída á crise sanitaria chegará grazas ‘á ciencia e á investigación”
No seu discurso dixo que a saída á crise sanitaria chegará grazas “á ciencia e á investigación”. Para a loita contra a crise económica pediu “fortalecer o tecido empresarial e produtivo, industrial e de servizos”, e incluíu un recoñecemento “aos autónomos e comerciantes, tan golpeados estes meses”. Nesa batalla pola recuperación económica amosou especial preocupación polos mozos –”España non pode permitirse unha xeración perdida”– e polos máis vulnerables –”É unha cuestión de dignidade entre quen formou unha mesma comunidade política”–.
Na loita por superar esta situación, Felipe VI afirmou que contamos “co máis importante, as persoas”, entre os que destacou a quen “puxo o seu traballo ao servizo dos demais”; cun “estado sólido” do que destacou os seus servizos públicos, aínda que a pandemia “revelou aspectos que necesitan ser mellorados e reforzados”; coa Unión Europea, que “ofrece unha oportunidade histórica para avanzar e progresar”; e con “o sistema de convivencia democrática”.
É aí cando o rei, ao que algúns dos sectores máis radicais do Exército dirixíronse este ano para poñerse ao seu servizo fronte ao Goberno “socialcomunista e filoetarra”, detívose e profundou en “os avances e progresos conseguidos en democracia”. Son o resultado, dixo, do “rencontro e o pacto entre os españois despois dun longo período de enfrontamentos e divisións”. Referiuse tamén ao necesario “respecto a a pluralidade e as diferenzas” e á “capacidade de dialogar e chegar a acordos”. Nese punto ligou os principios democráticos e “o cumprimento das leis” coa necesidade de “preservar os valores éticos”.
“Rememorou entón o seu discurso de 2014, cando foi proclamado rei: ‘Referínme aos principios morais e éticos que os cidadáns reclaman das nosas condutas”
Rememorou entón o seu discurso de 2014, cando foi proclamado rei: “Referínme aos principios morais e éticos que os cidadáns reclaman das nosas condutas. Uns principios que nos obrigan a todos sen excepcións; e que están por encima de calquera consideración, da natureza que sexa, mesmo das persoais e familiares”.
Esa mención abstracta chegou case ao final, antes de proclamar que “non somos un pobo que se renda ou que se resigne nos malos tempos” e resaltar que “imos saír a adiante”. E así, no ano do coronavirus e no que Juan Carlos de Borbón fuxiu do país cercado polos escándalos, Felipe VI, o seu sucesor no trono, despediuse confiando en que 2021 mellorará a 2020: “Non será difícil”.
Tomado e traducido de eldiario.es
