As Neves | Ventos de tormenta soplan no Concello pontevedrés das Neves entre os fieis de Santa Marta de Ribarteme. Os seus miles de participantes, tralas privacións ás que os someteu o asesino Covid-19, sufriron, por terceiro ano, non poder celebrar a tradicional procesión cos beatos cadaleitos, ocupados por persoas vivas, algunhas representando aos que estaban ao borde da morte, e outros que viviron unha enfermidade ou accidente dun xeito doloroso e cheo de sufrimento.
Durante as vivencias da procesión, botaron moitas bágoas lembrando os peores momentos da súa vida. E con esta ilusión quixeron renovar a tradición de tantas décadas, pero o novo párroco, don Javier de Ramiro, prohibiu tal costume por consideralo pagán e anticristián.
Os máis fieis seguidores de Santa Marta, respectando a posición do dito párroco, rexeitan total e enerxicamente as súas decisións e cualificacións, tratando a ocupación dos cadaleitos como algo profano e antirelixioso.
Non admiten as formas radicais de don Javier de Ramiro porque se trata de celebrar unha Romaría mundialmente famosa como demostración dunha profunda e incombustible Fe á Santa, irmá de San Lázaro. Non hai en mente ningún dos organizadores e participantes, desexo ou pensamento en contra de cumprir e respectar as normas da Igrexa Católica.
Simplemente representa acontecementos de intenso sufrimento e dedícalos a Santa Marta, en agradecemento polo que consideran a súa intercesión milagrosa para salvar as súas vidas. E nos casos sen éxito, o recoñecemento da súa axuda para manter a Fe.
“Esta Romaría fixo posible que o concello das Neves e as súas parroquias se popularizaran tanto que o turismo, guiado por Internet e as redes sociais, esgotou os hoteis e residencias máis próximos”
Esta Romaría fixo posible que o concello das Neves e as súas parroquias se popularizaran tanto que o turismo, guiado por Internet e as redes sociais, esgotou os hoteis e residencias máis próximos, atraídos pola orixinalidade sen precedentes no mundo dunha procesión con cadaleitos, ocupados por persoas vivas. O impacto foi cósmico.
Esta España educada, moderna, tolerante, flexible e democrática, a través dos seus crentes e seguidores de Santa Marta, non supón que a Igrexa Católica Española tolere a autoflaxelación dun crente durante unha procesión na Semana Santa, ou dun descalzo arrastrando cadeas cos nocellos sangrando, e outros camiñando de rodillas ata que se pelan as rótulas sangrantes. E aínda non permitir que xente viva ocupe uns cadaleitos.
Do mesmo xeito que este ano se respectou a decisión do párroco de celebrar a procesión sen cadaleitos, todos os fieis aos que se lles negou o que consideran un dereito social, relixioso e constitucional, e non unha inxusta acusación de pagáns e profanos, desde do que se infire o dereito á liberdade de expresión como crentes na historia e divindade da Santa.
Por todos estes motivos, pídenlle ao párroco don Javier que reconsidere o seu criterio e coas formas e a compostura adecuadas, un enfoque solidario e flexible entre ámbalas dúas partes. Ninguén quere enfrontamentos nin egos por incoherencia, só un diálogo tolerante e comprensivo.
Se as xuntanzas con don Javier de Ramiro non chegan a un éxito, a decisión do grupo de voceiros é sólida e intransferible: solicitar con constancia e respecto, as entrevistas necesarias co bispado de Tui-Vigo.
O 29 de xullo de cada ano non só se considera festivo, nin un simple Xantar na fermosa explanada, xardín e souto que conforma un admirable conxunto urbanizado, empedrado, sumidoiro, alumeado público e moderno mobiliario urban, coa Igrexa de San Jose de Ribateme. Un santuario emblemático humanizado nos últimos cinco anos grazas ao pobo e á Deputación de Pontevedra, destaca pola súa beleza e modernidade.
Tamén hai figuras talladas por estudosos da escultura e da arqueoloxía, destacando Santa Marta, Nuestra Señora de la Almudena, San Isidro, Cristo de Medinaceli, O Sagrado Corazón e a Virxe María. Sempre cheas de flores.
Tras a Misa Solemne, a multitudinaria procesión cos portadores e ocupantes dos cadaleitos en estado de conmoción, conforman unhas espectaculares e conmovedoras situacións de fonda fe e bágoas incontrolables para os irmáns e irmás.
Prohibir estas vivenzas considérase un abuso de poder e unha falta de respeto a unha costume centenaria de todo un pobo e a súa xente. Por iso, pídenlle humildemente ao párroco don Javier de Ramiro e ao bispo de Tui-Vigo que abran os brazos e acollan e volvan a bendicir os pasos da tradicional procesión coa representación relixiosa e human dos cadaleitos.
Por Juan Louzan
