A exposición do artista de Compostela poderá verse ata o día 30 deste mes
Madrid | O son dunhas pingas de auga con eco inundou a Sala L da Casa para ambientar o acto de inauguración da mostra “Pingas Gravados”, de Manoel Bonabal coas que rende homenaxe á súa cidade, Compostela. “O motivo que hoxe nos reúne aquí é un dos máis nobres que poidan alegarse. Chámase A ARTE, con mayúsculas, pois de cando en vez un ten a satisfacción de atoparse polo camiño da vida cun verdadeiro artista e entón merece a pena facer unha pausa e conversar un intre con el e coas súas obras”, dixo o coordinador de Actividades da Xunta en Madrid, Ramón Jiménez no acto de presentación da obra de Manoel Bonabal. Trátase dunha orixinal exposición inspirada na choiva de Santiago e das súas rúas, como unha resposta á identidade da cidade e as súas xentes. As pingas son as protagonistas, de aí o seu título pinga, pinga en galego.
Jiménez explicou que “Bonabal, é un artista garantido “pinga a pinga” que traballa coa insistencia deste fenómeno da Natureza nos seus gravados que el chama pingas quizá por isto. E é que si a plenitude dos ríos e dos mares é posible diariamente grazas ao milagre da suma das pingas das súas augas, a pintura de Manoel faise idea e cor a base de conformar nebulosas de pigmentos, unidos un a un, sobre a inmensa superficie que é sempre un cadro, por pequeno que sexa. Un esforzo enorme tamén, sen dúbida, o que desprega o noso artista invitado nos seus traballos, a forza de intervir neles coa perseveranza dunha pinga de auga, un traballo de chineses simbolizado por esa famosa pinga –como o raio- que non cesa. E estou seguro de que esta palabra que acabo de pronunciar referida aos seus cadros, intervención, gústalle, porque estará de acordo en que a arte debe ser intervención constante, psicodelia, descubrimento de novos mundos para que xamais decaiga a transmisión do espírito que a comunicación do mesmo supón”.
Bonabal tomou a palabra e tralos agradecimientos de rigor, explicou dun modo moi didáctico e expresivo como realiza os seus gravados e o longo proceso que para iso precisa. Logo de tomar notas e apuntes nas rúas, “coa impotencia que xorde ás veces por non lograr plasmar no papel coas mans o que ve e sente o corazón”, trasládase ao taller, onde xa con calma estuda, traballa, elabora e realiza cada idea, de forma meticulosa, cada un dos pasos. “Co gravado logro a quietude”, di. Aínda que esta técnica permite multiplicar as copias, Bonabal fai só unha ou dúas de cada creación.
O artista opina que a auga é a esencia. “O auga éo todo, todos somos auga e en Compostela, a choiva forma parte da indentidad. Chove, pois claro. Os esquimales non se suscitan que nieva, é así”, di con naturalidade.
Outro aspecto que destacou é que para el as pingas nunca se superponen, son únicas, están separadas unhas doutras porque cada unha, do mesmo xeito que as persoas son irrepetibles, por moito que se parezan.
Explicou ademais que algunhas das obras da exposición xurdiron “como unha procura de complicidade” cuns textos compostos por Iria, unha das súas fillas e que se mostraron na sala nun cartafol sobre un atril. “Espero que algún día valóreo, porque nós pasaremos, pero a arte, a arte quédase e permanece para a posteridade”.
Máis información en http://manoelbonabal.blogspot.com.é/.
