Entregoulle á familia a distinción “Mestre de xornalistas”, que ía recoller el mesmo este mes de xaneiro, e organizou unha mesa redonda en torno á súa figura
Madrid | O Club de Xornalistas Galegos en Madrid entregou hoxe á familia do xornalista galego Antonio D. Olano a distinción que ía recoller el mesmo este mes de xaneiro, a de “Mestre de xornalistas”, que lle foi concedida en vida pero se entregou xa a título póstumo, tras o seu falecemento, o pasado 29 de decembro en Madrid. Fíxoo nun acto de homenaxe celebrado na Casa de Galicia en Madrid -que visitaba con frecuencia o homenaxeado-, no que ademais da entrega da distinción, que recolleu a súa irmá Pilar, se celebrou unha mesa redonda en torno á súa figura na que interviñeron o delegado da Xunta de Galicia en Madrid e director da Casa, José Ramón Ónega, os xornalistas Alfredo Amestoy, Carlos G. Reigosa e Pilar Falcón, presidenta do Club, e o produtor de televisión Alfonso Arteseros. Entre os asistentes ao acto, que encheron a sala principal da Casa, había numerosos xornalistas.
“Antonio Olano foi unha lenda, unha humanidade que escribía, unha paixón polo ámbito que lle rodeaba na súa vida pública e na súa vida privada”, describiu o delegado da Xunta, José Ramón Ónega, para quen “o periodismo nos tempos actuais é unha arma moi poderosa, sempre o foi”. “Antonio elevou o periodismo aos olimpos do glamour, da gloria, da paixón da pluma”, afimó Ónega. O delegado da Xunta tamén leu unha nota remitida por Elisa Fraga Iribarne e Carlos Robles Piquer explicando que non podían estar, como lles tería gustado, na homenaxe a Olano.
“O Club enxalza hoxe a un dos seus, a un socio extravagante e con moitos submundos,” resaltou a presidenta do Club de Xornalistas Galegos en Madrid, Pilar Falcón, quen recordou que Olano foi un dos fundadores do Club e glosou a figura do personaxe, do que afirmou que “sempre tiraba pola rúa de enmedio, divertindo a uns e furgando na conciencia doutros, sempre cruzando as fronteiras” e que “na profesión se atrevía con todo”. Falcón tamén transmitiu aos asistentes o saúdo do anterior presidente do Club, Manuel Méndez, que non puido asistir ao acto.
“Era un home lapidario, un home de frases e as frases condénanlle”, dixo Alfredo Amestoy, sostendo que Olano era un gran mentireiro. Puxo exemplos diso recorrendo a algunhas das frases máis coñecidas do homenaxeado. Por exemplo: “Eu non prometo nada porque non cumpro a promesas”, para apostilar que as cumpría todas; “O pan como irmáns, a noticia como xitanos”, para explicar que el repartía noticias, que lle sobraban e non podía abranguelas todas, ou “Eu non leo libros, cando quero ler un, escríboo”, para afirmar que era un gran lector, o que corroborou a súa irmá.
Alfonso Arteseros descubriu para gran parte do público ao Olano “roqueiro”, unha faceta do versatil xornalista que coñeceu nos últimos dez anos, nos que desenvolveu unha grande amizade co homenaxeado. Recordou tamén que puxo en contacto a Olano co editor do seu último libro, “O neno que bombardeou París”, e interveu na presentación deste, consciente xa de que sería o último que publicase. Arteseros -xornalista, historiador e documentalista- proxectou tamén na Casa unha reportaxe audivisual de cinco minutos sobre Olano con intervencións que tivo no seu programa, “España na memoria”.
Carlos Reigosa referiuse ao último Antonio D. Olano, co que estivo o 10 de novembro “na súa casa, ao pé da súa cama, cun magnetófono de por medio”. “Aquel día mostrouse unha vez máis como o que era en realidade: un gran reporteiro de celebridades e un verdadeiro coleccionista de mitos, dos que acababa case sempre por facerse amigo”. Así, dixo, explícanse as súas relacións, de proximidade e de amizade, con personaxes como Pablo Picasso, Salvador Dalí, Orson Welles, Hemingway, Che Guevara, Jean Cocteau, Jean Cau, Luis Miguel Dominguín, Camilo José Cela, Julio Camba ou Wenceslao Fernández Flórez. “Aquel día entregoume tamén a súa última novela, que acababa de ver a luz: ´ O neno que bombardeou París ´. Escribín un artigo sobre ela en ´ La Voz de Galicia ´, e o azar quixo que vise a luz neste diario o mesmo día en que faleceu. Quédame a satisfacción de que eu lla lera antes por teléfono e el se manifestara moi contento”, explicou.
Perfil de Antonio D. Olano
Antonio D. Olano, quen traballara para numerosos medios como Cadena Ser, Televisión Española, El Imparcial ou o extinto diario ‘Pobo’, faleceu o pasado 29 de decembro en Madrid aos 74 anos de idade.
Olano, natural de Villalba (Lugo), foi un dos grandes especialistas na figura do pintor Pablo Picasso, de quen foi amigo e publicou unha ducia de libros. Comezou a súa carreira profesional colaborando nos principais periódicos de Galicia antes de trasladarse a Madrid e traballar en diarios como “Pobo” e “O Alcázar”, ás ordes de Víctor de la Serna.
Posteriormente, xa na Cadea Ser, acumulou fama como reporteiro grazas ás súas viaxes por África e por acompañar no seu triunfal regreso a La Habana dende Serra Mestra a Fidel Castro, co que trabou amizade, ao igual que co comandante Ernesto Ché Guevara.
Recibiu en tres ocasións o premio Ondas, un individual en 1959 como “mellor labor xornalístico”, cando traballaba na cadea Ser, e dous máis como parte fundamental do programa “O consello do doutor”, do que foi guionista e codirector.
Son moitos os medios nos que deixou a súa pegada; en Televisión Española, onde tamén desenvolveu unha longa traxectoria, presentou os espacios “Kilómetro Cero” e “Teatro”. Ademais colaborou nos semanarios “Gaceta Ilustrada”, “Sábado Gráfico”, os taurinos “El Ruedo” e “Dígame” e nas emisoras Radio Intercontinental, Radio Nacional de España e Radio Barcelona.
