Moito se fala da neutralidade no deporte e no fútbol en particular. Nada máis lonxe da realidade, xa que a neutralidade non é o apoio implícito a unha das partes en conflito. A condición de neutral é a daquel que non se declara a favor dunha ou outra nun conflito.
O feito de que os dereitos humanos son absolutamente ignorados no fútbol quedou patente en Qatar e no escándalo do Qatargate no Parlamento Europeo que levou ao “descubrimento” do Maroccogate.
Con todo, o mundo do fútbol parece totalmente inmune aos escándalos. Unha vez máis Marrocos presentou a súa candidatura para ser unha das sedes do Mundial-2030 xunto con Portugal e España.
Xa en marzo de 2017 o rei marroquí, Mohamed VI, pediría axuda ao seu homólogo español, Felipe VI, para levar a cabo unha candidatura conxunta para o mundial de fútbol de 2026 e incluír a Portugal no proceso. Entón como agora, varias organizacións portuguesas e españolas enviaron a súa protesta ás Federacións Nacionais de Fútbol e á FIFA porque Marrocos non respecta a legalidade internacional nin os dereitos humanos no Sahara Occidental que ocupa ilegalmente desde 1975.
Non é sorprendente que o Rey Mohamed VI anunciase a candidatura para 2030 de forma unilateral, ignorando por completo aos seus “socios”. O que si sorprende é que tanto a federación portuguesa como a española non teman caer nas garras da corrupción marroquí … ou quizais xa o fixeron?
“Non é sorprendente que o Rey Mohamed VI anunciase a candidatura para 2030 de forma unilateral, ignorando por completo aos seus ‘socios”
Á luz do Maroccogate e dos recentes acontecementos en Qatar sería loable que a xustiza mirase con lupa esta candidatura. En canto ás violacións do dereito internacional e dos dereitos humanos, non esperamos que sexan factores de preocupación, xa que en Qatar quedou claro que ao fútbol, aos seus deportistas e aos seus seguidores non lles preocupa o máis mínimo mentres haxa festa e flúa o diñeiro.
