El Diario/Iñigo Aduriz | Luns, 30 de novembro. Comeza unha nova semana na España que PP, Vox e as terminais mediáticas da extrema dereita consideran unha sorte de democracia liberticida desde a chegada de Pedro Sánchez á Moncloa. As dereitas falan dun sistema que se desmorona, e no que non existen liberdades por culpa da coalición no Goberno.
“Liberdade” é, de feito, o berro que vociferan esas forzas políticas, desde os seus escanos do Congreso dos Deputados ou nas mobilizacións infestadas de bandeiras que percorren as cidades do país desde hai meses contra calquera decisión do Goberno de PSOE e Unidas Podemos, xa sexa a nova lei educativa, o proxecto de normativa sobre a eutanasia ou as medidas para facer fronte á pandemia, similares ás que aplican as dereitas noutros países europeos ou mesmo nas autonomías onde gobernan PP e Cidadáns.
“O país é, segundo este relato, un ‘réxime’ no que a oposición é perseguida por un Goberno “social comunista”, apoiado por ‘filoetarras”
O país é, segundo este relato que tratan de construír os líderes de PP e Vox, un “réxime” no que a oposición é perseguida por un Goberno “social comunista”, apoiado por ” filoetarras”, que as dereitas non teñen reparos en equiparar ao réxime de Nicolás Maduro, en Venezuela, ou ao castrismo cubano, onde segundo as teses dos conservadores españois os partidos disidentes son perseguidos e os seus dirixentes, encarcerados e torturados.
Paradoxalmente, canto máis alardean de vivir nunha ditadura, máis graves son os insultos e descualificacións que verten contra os membros do Goberno. PP e Vox non só é que exerzan con plena liberdade o seu dereito á lexítima crítica política, senón que inclúen nela descualificacións e grosas palabras contra a esquerda, á que consideran inimiga de todo tipo de orde legal.
Aquel 30 de novembro iniciábase unha semana decisiva para a política española. Só tres días despois, o xoves, o Congreso ía aprobar os novos Orzamentos Xerais do Estado, os primeiros que sairían adiante tras tres anos de prórrogas das Contas de Cristóbal Montoro, o exministro de Facenda do Goberno de Mariano Rajoy. A proposta do Goberno de PSOE e Unidas Podemos contaba co respaldo dunha ampla maioría da Cámara Baixa grazas ao apoio dunha decena de grupos, máis que en 2018, cando o PP contaba con maioría absoluta e tan só logrou o voto a favor de Cidadáns e PNV.
O PP e os seus terminais mediáticas impuxeron condicións imposibles para sentar a negociar co Goberno eses novos Orzamentos: non só expuxeron un xiro de 180 graos á política económica do Executivo con baixadas masivas de impostos nun momento no que todos os organismos internacionais reclaman un maior gasto público para facer fronte ás consecuencias laborais e empresariais da pandemia, senón que directamente esixían a ruptura da coalición. E impuxeron vetos a partidos que, segundo o seu criterio, non podían votar a favor das contas como EH Bildu ou ERC, formacións coas que, paradoxalmente, as dereitas si votaban conxuntamente para sacar adiante 17 emendas a eses mesmos Orzamentos.
Esa foi a semana en que un deputado do PP dixo directamente que “os Orzamentos están manchados de sangue”. Semellante afirmación apoiábase sobre o respaldo da formación abertzale que, segundo o propio líder dos populares, Pablo Casado, fórmana os ” chivatos” que colocaban a diana na que disparaba ETA. “Pactou cos de Hipercor”, díxolle Casado ao presidente do Goberno, Pedro Sánchez, no Congreso, alleo a as advertencias de distintas vítimas do terrorismo que piden non ser utilizadas contra o Goberno.
O ruído de sabres
A semana comeza con outro elemento que vai marcar a disputa política. O domingo, 29 de novembro, o diario El País revelaba que 73 mandos do Exército de Terra retirados enviaran ao Rei unha carta na que aseguraban, cos mesmos argumentos que PP e Vox, que España vive unha situación de “deterioración”, na que a “cohesión nacional” corre graves riscos, “tanto na súa vertente política como económica e social”.
“73 mandos do Exército de Terra retirados enviaran ao Rei unha carta na que aseguraban os mesmos argumentos que PP e Vox”
Tras culpar ao Goberno “socialcomunista, apoiado por filoetarras e independentistas”, de ameazar “coa descomposición da Unidade Nacional”, na misiva mostran o seu apoio e lealdade ao monarca “nestes momentos difíciles para a Patria”.
Segundo recolleu o diario, entre os asinantes do escrito estaban un tenente xeral, José María Fernández-Bastarreche, que foi Mando de Persoal do Exército de Terra; dous xenerais de división, Anxo Gil Barberá e Francisco Fernández Sánchez; e catro xerais de brigada.
Ao longo deses días ían sumarse máis iniciativas deste tipo promovidas desde os estamentos militares e azuzadas en todo momento polos discursos de PP e Vox, como o chat de WhatsApp, adiantado por infoLibre, no que outros altos mandos militares retirados, neste caso do Exército do Aire, vertieron ameazas de morte e expresaron anhelos de golpes de estado contra un Goberno que consideran ilexítimo.
No caso do partido de Casado, non houbo un desmarque explícito ata o venres, 4 de decembro. A formación de Abascal non só non chegou a criticar as iniciativas dos militares retirados, senón que a súa voceira no Congreso, Macarena Olona, chegou a xustificalas asegurando que eses antigos membros do Exército son afíns a Vox: “Por suposto que son a nosa xente”, dixo ela durante un tenso debate na Cámara Baixa co deputado socialista Odón Elorza.
O luns, o PP recorreu a un vello mantra contra a esquerda. Falou do manido “rompe España” que os populares adoitan utilizar contra o Goberno cando está en mans das forzas progresistas. O feito de que os Orzamentos fosen ser apoiados por ERC ou EH Bildu implicaba, en opinión da voceira dos populares no Congreso, Cuca Gamarra, que os españois o pagarán “a golpe de talonario” e para “romper España”.
Gamarra foi a deputada que elixiu Pablo Casado para reivindicar o xiro ao centro coa destitución de Cayetana Álvarez de Toledo, pero pronto se adaptou a este tipo de discursos. Apenas unhas horas antes, nunha entrevista en Antena 3, o propio Casado asegurara o seguinte: “Non quero estar nos extremos, non quero estar cos radicais senón con aqueles aos que non lles importan os logotipos nin os clichés ideolóxicos senón o emprego ou a educación”.
Casado, disposto a “arriscar a vida” pola liberdade
Estas palabras pronunciábaas o primeiro líder do PP que pactou coa extrema dereita para que o seu partido mantivese o goberno en comunidades e concellos, e que apenas 24 horas despois, o martes 1 de decembro, chegou a equipararse a si mesmo cos líderes opositores venezolanos ou cubanos, recorrendo, de novo, a esa suposta falta de liberdades que, ao seu xuízo, existe en España desde que goberna a esquerda, á que desde hai meses acusa de querer instaurar unha “ditadura”.
Casado falou directamente de estar disposto a entregar a súa vida nesa loita pola democracia. “O obxectivo do PP é defender a liberdade como o ben máis prezado que ten o ser humano e polo que ben merece arriscar a vida. Iso é o que fixeron os valentes opositores cubanos e venezolanos, iso é o que faremos a oposición en España, e estou seguro que iso é o que farán a inmensa maioría de españois cando teñan a oportunidade de elixir”, proclamou durante a súa intervención nunha conferencia do XIII Foro Atlántico que organizou a Fundación Internacional para a Liberdade.
O líder do PP tamén asemellou ao Goberno español co venezolano, vinculando ao Executivo de Sánchez cos “asasinatos” no país caribeño. “O réxime bolivariano do socialismo do século XXI e o ALBA foi a punta de lanza, sostida polo réxime castrista, pero logo financiou e impulsou o radicalismo populista que agora campa por Europa e moi especialmente aquí, en España. Ascenderon ao Goberno partidos abertamente antisistema, que renegan da esencia do noso Estado de Dereito e do noso pluralismo político”, engadiu Casado.
Ao seu xuízo, España atópase non só ante “un retroceso en termos democráticos”.
Para o presidente popular, a actual actitude do Goberno “é, ademais, a maior ameaza á que se enfronta” a “liberdade”. De feito, Casado considerou que “o COVID trouxo consigo unha dura realidade: por primeira vez, España corre o risco de non ser o que os españois queiran que sexa, senón o resultado da enxeñería social dun Goberno”.
Esa mesma tese reivindicouna un día despois o expresidente José María Aznar, padriño político de Casado. O mércores, 2 de decembro, durante un foro con opositores venezolanos, Aznar considerou que os españois deben ser “moi sensibles” ante a situación en Venezuela. “Aquí en España pasan cousas que antes se dicían que non podían pasar igual que antes en Venezuela dicíase que non ía pasar”, advertiu. Son, segundo o expresidente, “perigos moi graves”, porque “cando se abre un camiño de deslegitimación institucional, de cuestionamiento democrático dun sistema, ábrese un camiño perigoso. E se os que abren ese camiño teñen como modelo, foron conselleiros, cómplices, auspiciadores dos movementos ditatoriais, revolucionarios, bolivarianos en Latinoamérica, iso é excesivamente perigoso para España”, dixo, en alusión a Unidas Podemos.
“Quérennos levar ao que é Venezuela, o bolivarianismo. Queren facer iso en España, o socialismo do século XXI que é ausencia total de liberdade”.
Tamén a expresidenta madrileña Esperanza Aguirre denunciou o xoves, 3 de decembro que o presidente do Goberno, Pedro Sánchez, “está a seguir o programa de Podemos, que non é de Goberno, é de cambio de réxime”. “Eles cren que co 51% dos escanos poden facer calquera cousa como cambiar a Constitución. Quérennos levar ao que é Venezuela, o bolivarianismo. Queren facer iso en España, o socialismo do século XXI que é ausencia total de liberdade”. Con todo, Aguirre auguraba ao Executivo progresista “moi longa vida” tras a aprobación dos seus Orzamentos.
Os Orzamentos, “a gran traizón” do Goberno
Precisamente para redondear as duras acusacións lanzadas nos últimos meses, que tratan de difundir a idea dun Goberno ilexítimo, a dirección popular reaccionou o xoves ao visto e prace que deu o Congreso ás Contas asegurando que a súa aprobación “consuma a gran traizón” de Pedro Sánchez “aos españois”.
Fronte a eses supostos pulsos autoritarios, Xénova 13 erixiuse en defensora da “liberdade”, e non dubidou para iso en retorcer o que di a nova lei educativa ou en tentar presentar ao grupo creado por Moncloa para loitar contra a desinformación como un “ministerio da verdade”. Ese xoves, ocuparon un lugar destacado na maioría dos medios de comunicación as citadas mensaxes dun chat de WhatsApp revelados por infoLibre no que militares retirados falaban de fusilar a 26 millóns de españois –os que segundo eles apoian ao Goberno progresista– e manexaban o seu desexo de que se perpetrarán golpes de estado contra o Goberno que conta cunha folgada maioría no Congreso.
Desde o móbil do xeneral de división Francisco Bolsa enviouse a seguinte mensaxe: “Eu lino [un libro de Pío Moa, Mitos da Guerra Civil], como bo facha, e se é verdade o que di (para min si o é) non queda máis remedio que empezar a fusilar a 26 millóns de fillos de puta”. E desde o teléfono do capitán retirado José Molina redactouse o seguinte: “Levanteime esta mañá totalmente convencido. Non quero que estes lerchos perdan as eleccións. Non. Quero que morran todos e toda a súa estirpe. Iso é o que quero. É moito pedir?”. Bolsa respondeu a esta última mensaxe: “Pero Curro [alcume amigable para Molina] para que morran hai que fusilalos e fan falta 26 millóns de balas!!!!!!!!!!”.
O Ministerio de Defensa remitiu o xoves estas mensaxes á Fiscalía do Tribunal Superior de Xustiza de Madrid. A titular da carteira de Defensa, Margarita Robles, pediu ao Ministerio Público que investigase “a súa eventual relevancia penal, en defensa da legalidade”, o cal enardeció aínda máis a outro grupo de militares, que impulsaba unha nova declaración contra o Goberno e a “situación actual de España”.
No texto, difundido tamén por infoLibre, alertan de que a unidade de España está “en perigo” e da “imposición dun pensamento único”. “Dada a súa minoría parlamentaria para formar Goberno, o PSOE optou pola coalición cos comunistas e o apoio de independentistas/golpistas cataláns e proetarras vascos, aceptando para iso os desprezos a España, as humillacións aos seus símbolos, o menosprezo ao Rei e os ataques á súa efixie”, explican no texto.
A utilización do Rei
Nin as cartas, nin as mensaxes de WhatsApp provocaron ningunha reacción por parte do Rei, a pesar de que as misivas apelaban directamente a Felipe VI, que segue ausente. A Casa Real non fixo público ningún comunicado nin se posicionou extraoficialmente respecto diso. Tampouco dixo nada a Xefatura do Estado sobre a estratexia de PP e Vox de tratar de involucrar ao Rei na súa cruzada contra o Goberno, unha constante por parte de ambos os partidos nos últimos meses.
“A estratexia de PP e Vox de tratar de involucrar ao Rei na súa cruzada contra o Goberno”
A formación de Santiago Abascal chegou a incluír a Felipe VI como argumento para a moción de censura que desbaratou o Congreso o pasado 22 de outubro e que retratou aos deputados da extrema dereita sós nos seus escanos. Durante o seu discurso, o candidato en Catalunya, Ignacio Garriga, lanzou vivas ao Rei desde a tribuna que foron coreados por parte da súa bancada. Ata o venres, 4 de decembro, ninguén do PP saíra a desautorizar tampouco as cartas de militares retirados nin os whatssaps que pedían fusilamentos e golpes de estado.
O xoves, a portavoz popular no Congreso, Cuca Gamarra, limitouse a sinalar que “a opinión que manifestase un militar non é a opinión das Forzas Armadas”. “Este partido é leal ás nosas Forzas Armadas e trasladámoslles todo o noso apoio”, engadiu. O propio líder do PP, Pablo Casado, evitou tamén o xoves condenar o contido do chat en resposta a preguntas dunha reporteira da Sexta.
Á primeira hora do venres, era a secretaria de Organización dos populares, Ana Beltrán, a que mantivera esa mesma liña. “Independentemente do que dixesen, que podo estar de acordo ou en desacordo, por suposto, e sobre todo nalgunha terminoloxía, a min o que me parece importante é resaltar o labor que fai o Exército español”, respondeu Beltrán durante unha entrevista en TVE. Non foi ata horas despois, ao mediodía do venres 4, cando Casado decidiu rectificar e considerou “intolerable” o que dicían esas mensaxes. “Este chat paréceme absolutamente lamentable e intolerable. Polo que lin, está en mans da Fiscalía, así que espero que haxa un procedemento e depúrense responsabilidades”, asegurou o líder do PP. “Estou convencido que este chat entra dentro de erros persoais que haberá que depurar en todo caso”, engadiu.
Sobre as cartas a Felipe VI, Casado limitouse a sinalar que “a función do rei é unha función de imparcialidade absoluta como símbolo do Estado”. E na súa opinión, “no caso de Don Felipe esa imparcialidade foi absolutamente escrupulosa durante todo o seu reinado e o compromiso coa democracia da monarquía foi irreprochable”.
A convulsa ‘celebración’ da Constitución
Este desmarque de Casado non impediu á presidenta da Comunidad de Madrid, Isabel Díaz Ayuso, unha das grandes apostas do líder do PP –á que sempre pon como exemplo de xestión– que o luns se referiu ao Goberno da nación como un “réxime totalitario”, soster o domingo, 6 de decembro, que compartía as inquietudes expresadas por militares retirados que publicaron manifestos e enviaron unha misiva ao Rei porque, ao seu xuízo, hai “membros do Goberno que estarían de acordo” con “derrocar a Constitución”.
Ayuso realizou estas declaracións no Congreso, durante a celebración do 42 aniversario da aprobación da Carta Magna que estivo marcada pola polarización política e un duro cruzamento de reproches entre as dereitas e o Goberno sobre quen é máis desleal ao texto constitucional.
O día comezou cun novo xerro de auga fría sobre quen, como PP e Vox, tratan de erixirse en defensores contra vento e marea o sistema de 1978 e a exemplaridade da Xefatura do Estado durante catro décadas: a publicación no diario El País da decisión de Juan Carlos de Borbón de solicitar a Facenda unha regularización do diñeiro que gastou a través de tarxetas opacas ao fisco español.
O presidente do Goberno, Pedro Sánchez, esta vez decidiu poñerse de perfil ante ese asunto. Sánchez, que fai apenas cinco meses cualificou as noticias sobre as finanzas do Rei de ” perturbadoras” e “inquietantes”, non respondeu nesta ocasión aos xornalistas tras a breve declaración que fixo no micrófono colocado no patio do Congreso e tampouco tivo que pronunciarse tras o acto debido a que nesta ocasión as medidas anti- COVID permitíronlle volver a Moncloa sen pasar polo habitual círculo como o que o ano pasado obrigoulle a remangarse.
No asunto de Juan Carlos I si se mollou o PP, aínda que para defendelo. “Eu quédome co legado do Rei don Juan Carlos para ser arquitecto da Transición, para ser peza imprescindible na recuperación das liberdades, a democracia, tamén á hora de elaborar esta Constitución e os asuntos que fixese de forma privada entran dentro doutro poder do Estado que será o que terá que dilucidar se hai algunha responsabilidade”, foi a resposta do día de Pablo Casado.
“Do Rei Juan Carlos só podo lembrar o papel tan importante que tivo neste país e todo o que lle debemos todos os españois –afirmara minutos antes Isabel Díaz Ayuso–. Este país débelle moito ao Rei Juan Carlos e se hai un bo día para reivindicar o seu legado é hoxe”.
PP e Vox utilizaron en todo caso a celebración para volver lanzar as súas acusacións de ilexitimidade e autoritarismo contra o Goberno. “Os que se declaran inimigos da Constitución están na dirección do Estado tal e como eles mesmos reivindicaron tras a aprobación dos orzamentos”, asegurou Casado, que paradoxalmente se situou a continuación na “moderación” e mostrouse convencido de poder atraer aos socialdemócratas.
O mantra contra a coalición repetírono algúns dos presidentes autonómicos conservadores, entre eles Juanma Moreno Bonilla e Alberto Núñez Feijóo, e coincidiu co posicionamento da extrema dereita. “Os inimigos da Constitución están no Goberno”, expresou o portavoz de Vox, Iván Espinosa de los Monteros.
Un día antes, o sábado, 5 de decembro, o presidente de Vox, Santiago Abascal, viaxou a Lanzarote a lanzar os seus consignas contra a inmigración ilegal, expondo deportacións masivas ou o peche dos CIE. Durante a súa intervención, entre apenas unhas decenas de seguidores, criticou que o Goberno de España “faga noticias” do chat dos militares retirados cando está no “chat da ETA” para aprobar os Orzamentos, no “chat do comunismo” e no “chat do separatismo golpista”.
O respaldo dos medios afíns
Ademais de Abascal e Casado, o ambiente irrespirable do 42º aniversario da Constitución fora caldeado durante a semana por algúns dos referentes mediáticos da dereita e da extrema dereita.
Carlos Herrera, na Cadea COPE, propiedade da Iglesia, dixo que o Goberno era “o ISIS da pandemia”. A ocorrencia sae de xuntar as iniciais dos apelidos de Iglesias, Sánchez, Illa e Simón, os grandes demos da dereita. Durante o seu monólogo, Herrera considerou que todos eses dirixentes forman o ” ISIS da pandemia”. “O ISIS é Illa, Sánchez, Iglesias e Simón”, dixo.
Ademais, o comunicador tratou de ironizar sobre o comité de expertos que asesora á Moncloa na xestión do coronavirus coas seguintes palabras: “Sánchez, os expertos eran o Pato Lucas, o tren da Bruxa, Josu Tenreira, Junqueras desde o cárcere ou o Che Guevara para contentar a Podemos? Este caso é moi grave porque este comité de expertos serviu para tapar as pegadas da barbaridade perpetrada antes do 8-M en España. Cando se descontroló o virus por non suspender o akelarre de Montero e Calvo e centos de eventos en España. E serviu para xustificar o estado de alarma que arrestou domiciliariamente ao país durante meses e afundiu a súa economía”.
“Estamos a vivir o tráiler da apocalipse en España por culpa do Goberno de PSOE e Unidas Podemos, porque despois do comunismo xa non hai nada”
En EsRadio, Federico Jiménez Losantos, que estes días anda de xira polos medios para presentar o seu libro, engadiu acusacións mesmo máis graves. Ao seu xuízo, “estamos a vivir o tráiler da apocalipse” en España –así o asegurou nunha entrevista en El Mundo– por culpa do Goberno de PSOE e Unidas Podemos, porque “despois do comunismo xa non hai nada”.
Toda esta ladaíña de palabras grosas e acusacións públicas produciuse nunha soa semana e en España, unha democracia que as dereitas consideran que está xestionada por un Goberno ” liberticida” e ditatorial, pero na que Herrera, Losantos, Casado, Abascal, Ayuso e demais dirixentes das dereitas falan e descualifican aos seus adversarios políticos desde todo tipo de plataformas, e con liberdade absoluta.
Tomado e traducido de eldiario.es
