Estrella López é unha judoca da Coruña que participará o vindeiro 6 de outubro no Campionato Mundial de Judo en Uzbequistán, unha proba clasificatoria para os Xogos Olímpicos de París en 2024. López ocupa o 14º posto dentro da clasificación mundial despois de quedar terceira no Grand Slam de Tbilisi (Xeorxia). Desde o mes de xuño vén realizando, xunto con outros e outras judocas galegas, o percorrido de dous anos que inclúe as probas clasificatorias para as Olimpíadas.
Formas parte do Judo Club UDC. En cantas categorías se divide a competición de judo en Galicia e no resto de España?
En judo competimos por unha banda por categorías de idade: infantil, cadete, junior e senior. Tamén competimos por categorías de peso. Hai sete pesos para as mozas e sete pesos para os mozos.
Como se desenvolve esta competición?
Existen un campionato galego onde te clasificas para o sector oeste, onde compiten os mellores das autonomías do oeste de España. Os mellores deste campionato clasifícanse para o campionato de España.
Cal foi o motivo para escolleres esta disciplina deportiva?
Os meus pais apuntáronme a judo no colexio, porque era unha moza moi movida e con moita enerxía. Querían que os valores do judo formasen parte da miña educación. O meu irmán maior xa o facía e facilitou as cousas.
Describe como foi a túa carreira deportiva até hoxe, os teus comezos e a actualidade. Houbo reticencias familiares?
A miña familia sempre me apoiou, por sorte. Senón non podería estar onde estou hoxe en día. Empecei como dixen a practicar judo no colexio. Era unha moza talentosa, pero sobre todo gozaba. Cando empecei a competir en categorías infantil e cadete, resulto que se me daba ben. Empecei a adestrar de forma máis habitual e fóra do colexio ou nun club. Aínda así, para min o primordial era que gozaba con iso, e aínda que xa en cadete tiña varias medallas nacionais non estaba “obsesionada” coa competición. Foi xa en categoría junior, cerca da maioría de idade, que decidín colocar o judo como a miña prioridade. Isto desde entón condicionou a miña vida e as miñas decisións. Non fixen un grande grupo de amigos na universidade, adestraba no canto de xogar ao mus, por exemplo. Aínda así, síntome unha persoa que soubo compaxinar bastante ben o deporte de alto rendemento coa vida social dunha persoa nova. Desde hai dez anos o judo foi a miña profesión, a miña prioridade e ademais dos todos os resultados que me deu (medallas nacionais, un bronce europeo) deume uns valores e unha forma de vida que me encantan.
“Teño que dicir que o judo é un deporte bastante igualitario, no sentido de que adestramos homes e mulleres xuntos e temos os mesmos premios económicos”
Cando entraches e agora mesmo, segue habendo actitudes sexistas cara as competidoras en relación aos homes?
Teño que dicir que o judo é un deporte bastante igualitario, no sentido de que adestramos homes e mulleres xuntos e temos os mesmos premios económicos. Ademais en judo temos grandes referentes femininos, grandes competidoras mulleres. Isto na nosa federación española déixase sentir. Por exemplo a nosa directora técnica é un muller e isto é difícil de atopar. Aínda así, o judo é un deporte maioritariamente masculino, só o 25% das licenzas son de mulleres e todas escoitamos algunha vez “o judo feminino nin é judo nin é feminino”.
Cantas horas dedicas ao adestramento e cantos días por semana?
Fago dez sesións á semana de dúas horas e media. Descanso os mércores pola tarde, o sábado tarde e o domingo completo. O compromiso dun deportista de alto nivel non implica só as horas estritas de adestramento, debemos coidar a alimentación, o descanso, ir ao fisioterapeuta, ao psicólogo deportivo, viaxar cada mes e moitas outras actividades.
Combinas estudos e adestramentos? Como podes compatibilizar ambas as actividades?
Sempre o fixen e recoñezo que non foi doado. Necesítase ser moi organizado e ter claro que o queres facer. a familia no meu caso foi importante. De mozo esixíanme pero entendendo a miña prioridade e entendendo que non era unha estudante normal. Tarde en terminar a carreira 6 anos e medio. Son Graduada en Psicoloxía e teño un master en Psicoloxía deportiva. Agora estou a empezar outro master e nunca estiven sen estudar. Ademais da importancia evidente de formarse para o que vén despois da vida deportiva, creo que é importante ter outras cousas nas que centrarse á vez que compites. Pode chegar a ser moi obsesivo e esta ben ter algunha vía de escape.
En xuño proclamácheste terceira non Grand Slam de Tbilisi (Xeorxia). Despois Grand Prix de Zagreb o 15 de xullo e o seis de outubro participarás non Campionato do Mundo en Uzbequistán. Este último puntuable para vos xogos olímpicos de París 2024. Desde a túa perspectiva, como describirías o nivel de preparación e implicación dos e das judocas españolas para uns Xogos Olímpicos?
A clasificación olímpica en judo empezou no Grand Prix de Zagreb, dura dous anos, contan os 5 mellores resultados de cada ano, isto é unha carreira de fondo. O campionato do Mundo da semana que vén é dos campionatos que máis puntuación dá para esta clasificación. O equipo A de judo é un equipo moi comprometido e é habitual que teñamos bos resultados. O equipo galego en concreto ten un grande nivel, 6 judocas galegos estaremos no Campionato do mundo.
Cres que se presta suficiente atención a unha disciplina como esta, que se anima a nenos e meniñas para seren futuros judocas ou quedan moitas vocacións fóra?
Sen dúbida falta atención ao judo. Aínda sendo un dos deportes con máis licenzas federativas en España, non se televisa e non é coñecido. Practícase moito nos colexios pero hai un problema coa transferencia para seguir practicando.
Hai infraestrutura para sacar adiante judocas cada vez mellor preparados?
A infraestrutura en xeral deixa bastante que desexar. Existe un CAR en Madrid algúns CEARs potentes, en Valencia e en Galicia. Pero non existe un equipo nacional adestrando en conxunto. Existe un moi bo traballo de clubs.
Actualmente cales son as federacións (dentro de España) que mostran un maior nivel de preparación?
As tres máis potentes son Galicia, Madrid e Valencia. Eu persoalmente teño que dar o parabén á xestión da Federación Galega de Judo. O seu apoio tanto persoal como económico é imprescindible para que esteamos ao nivel que estamos.
Ves opcións de gañar ti un ouro olímpico?
O judo é un deporte difícil de medir. Non tes unha marca e sabes a que nivel exacto estás. Como dixen, é unha carreira de fondo. Agora mesmo estou de número 16 dentro da clasificación mundial e espero estar máis arriba en París 2024.
“O judo é un deporte difícil de medir (…) é unha carreira de fondo”
Cal sería o primeiro consello que darías a un ou unha meniña con desexo de practicar judo e chegar ao teu nivel?
Somos fortes e ademais o judo é un deporte no que hai que ser lista e pasalo ben. Os meus consellos para todos os meniños: que goce, que trate aos demais como lle gustaría que lle tratasen a ela e compárache só contigo mesma.
