Está rematando o ano e as novas que podíamos traer a estas páxinas do xornal serian innumerables. Como Vdes. xa estarán canso de presenciar os rifirrafes dos nosos políticos un día si e outro tamén, nesta ocasión decidín ofrecerlles esta versión de “Alibabá e os corenta ladróns, en versión cortesana.
Agradecemos aos compañeiros de elDiario.es por darnos a oportunidade de informar con maior precisión aos nosos lectores do que se ven cocendo nas últimas décadas arredor dos nosos ínclitos monarcas.
Non quero deixar pasar a oportunidade de desexarlles un Feliz Nadal e Próspero 2021.
Guillermo Rodríguez – Director.
El Diario/Elena Herrera | Investigacións xudiciais e xornalísticas sacaron á luz as millonarias doazóns que o agora emérito recibiría de magnates e gobernantes de países nada respectuosos cos dereitos humanos e as complexas estruturas opacas que poñerían en marcha algúns dos seus colaboradores para esconder e branquear ese diñeiro.
Empresarios multimillonarios e gobernantes de países nada respectuosos cos dereitos humanos haberían contribuído a financiar durante décadas o desorbitado tren de vida de Juan Carlos I para quen, ao parecer, non eran suficientes só en concepto de salario.
Empresarios multimillonarios e gobernantes de países nada respectuosos cos dereitos humanos haberían contribuído a financiar durante décadas o desorbitado tren de vida de Juan Carlos I
A asignación que recibe a Coroa para o seu funcionamento rolda os oito millóns anuais, aínda que o custo da monarquía é moito maior porque esa cantidade os 300.000 euros que recibía anualmente do erario público para pagar todos os gastos que realiza a Casa Real en materia de viaxes, seguridade, funcionariado ou mantemento do seu patrimonio.
Investigacións xudiciais e xornalísticas acreditaron que este círculo de “financiadores” do monarca formaríano altos mandatarios, principalmente de potencias petroleiras, como o falecido rei de Arabia Saudita Abdalá bin Abdulaziz, o sultán de Bahréin Hamad bin Isa al Jalifa ou o expresidente kazako Nursultan Nazarbayev. E tamén grandes magnates como o empresario mexicano Allen de Jesús Sanginés-Krause, que estaría detrás da doazón que o monarca tentou regularizar esta semana para evitar a imputación nunha das tres causas abertas contra el na Fiscalía do Tribunal Supremo sobre as súas finanzas.
Estes son os personaxes que levaban de caza a Juan Carlos I, cos que ía navegar e os que lle facían onerosos agasallos, incluídos iates e vehículos de motor de alta gama e elevadas cantidades en metálico que agora motivan investigacións por branqueo nos tribunais. Algunhas desas pescudas indagan en se estas doazóns son en realidade comisións froito da súa intermediación en diferentes negocios.
Para esconder e branquear ese diñeiro, o agora emérito serviuse dunha rede de colaboradores que inclúe a familiares afastados como o seu primo Álvaro de Orleáns, que nega ser o seu home de palla e enmarca os seus tratos co rei na tradición familiar de axudar ás monarquías europeas; ou outras persoas do seu círculo máis próximo como o coronel Nicolás Murga Mendoza, que foi o seu axudante de campo. E tamén de vellos coñecidos da Policía e os xuíces españois como o xestor de fondos Arturo Fasana, sinalado en distintas causas xudiciais como presunto home de palla en Suíza de grandes fortunas.
Para esconder e branquear ese diñeiro, o agora emérito serviuse dunha rede de colaboradores que inclúe a familiares afastados como o seu primo Álvaro de Orleáns
elDiario.es detalla a continuación quen son estes personaxes e cal é a súa vinculación co emérito:
Allen de Jesús Sanginés-Krause. Empresario mexicano afincado en Londres. Desenvolveu a maior parte da súa carreira no banco de investimento Goldman Sachs, onde foi o seu máximo responsable en México e Rusia. Foi presidente da compañía de telecomunicacións Millicom e é o principal accionista de varios fondos inmobiliarios. En 2018, un deles comprou por 210 millóns de euros o hotel Villa Magna, un dos máis luxosos de Madrid. É dono do castelo de Killua, en Irlanda, onde o rei refuxiouse nalgunhas ocasións.
Este empresario amigo do rei está detrás do diñeiro que el e outros membros da súa familia utilizarían para pagar gastos persoais –viaxes en Uber, compras no Corte Inglés e clases de piano, entre outros– a través de tarxetas opacas ao fisco nos exercicios fiscais de 2016, 2017 e 2018. Este 9 de decembro, a defensa do emérito confirmou que abonara “unha débeda tributaria” de 678.393,72 euros “incluíndo intereses e recargas” polas cantidades non declaradas que percibiu de Sanginés- Krause.
Este intento de regularización fiscal supón asumir a fraude que estaba a perseguir o ministerio público e polo que si podería ser imputado ao afectar a exercicios non prescritos e que ademais son posteriores á súa abdicación. Non está claro, con todo, que a confesión e o pago da débeda evite a investigación por fraude fiscal, pois o emérito realizou o abono case un mes despois de que a Fiscalía informáselle formalmente das pescudas. A Fiscalía do Tribunal Supremo analizará a “espontaneidade, veracidade e completitude” da declaración tributaria presentada polo monarca “no marco dunha investigación máis ampla” na que valorará o seu “alcance”, segundo informou a institución este 11 de decembro.
En todo caso, as fontes fiscais consultadas aseguran que a xurisprudencia do Tribunal Supremo é moi garantista a este respecto e que fixou que para que se invalide unha regularización cando hai confesión e pago da débeda tense que formular unha querela contra o contribuínte e que non abonda con que se lle comunicou oficialmente a existencia dunha investigación, como ocorreu no caso de Juan Carlos I.
Para canalizar eses fondos, o monarca utilizaría como home de palla ao coronel do Exército do Aire Nicolás Murga Mendoza, que foi o seu axudante de campo desde mediados 2007 ata decembro de 2017. Ata o momento estaba a investigarse un posible delicto fiscal, o que require unha fraude superior aos 120.000 euros anuais defraudados, que é o límite para partir do cal se comete este delito. O que estaba a indagar o ministerio público é se en cada un dos citados exercicios —2016, 2017 e 2018— o rei e os seus familiares gastaron máis de 275.000 euros (non declarar esa cantidade implicaría defraudar 120.000 euros en impostos) con cargo a contas que non estaban ao seu nome.
CANTIDADE. Indeterminada.
Nursultan Nazarbayev. Gobernou durante tres décadas con puño de ferro Kazajstán, república exsoviética rica en gas e petróleo, pero enormemente desigual e cuestionada por reprimir os dereitos humanos dos seus habitantes. A amizade entre Nazarbayev e Juan Carlos I remóntase a 1994, cando o presidente kazako fixo a súa primeira visita oficial a España.
Ata 2007 o agora emérito, acompañado entón da raíña Sofía, non programou a súa primeira viaxe oficial ao país asiático, pero antes xa fixera tres privados. Nun deles, que tivo lugar en outubro 2002, Nazarbayev, que compartiu cacería co rei, obsequioulle con cinco millóns de dólares en metálico [cinco millóns de euros ao cambio da época], segundo dúas testemuñas ben relacionados co réxime. Nazarbayev foi un dos 15 xefes de Estado convidados á voda de Felipe de Borbón e Letizia Ortiz.
“Mírao! É o rei dun país pero non ten nada… Eu axúdolle como podo…”
Os gardacostas do presidente introduciron no avión de Juan Carlos I catro ou cinco maletíns negros. “Mírao! É o rei dun país pero non ten nada… Eu axúdolle como podo…”, asegura que lle dixo entón o presidente a un deles, Victor Khrapunov, que foi durante anos home forte do seu Goberno —ministro e gobernador, entre outros cargos— ata que empezou a enfrontarse a el polo poder político que acaparaba e exiliouse do país. Khrapunov asegura que tempo despois, outro home do réxime, Rakhat Aliyev, entón xenro do presidente, contoulle que o rei Juan Carlos levouse de volta cinco millóns de dólares en metálico.
Aliyev, xa falecido, tamén desvelou nun libro publicado dous anos antes de morrer nun cárcere austriaca que o rei aproveitou aquela viaxe de 2002 para “facer lobby polos intereses españois de Repsol e Talgo”. Ambas as compañías levan máis de dúas décadas traballando no país asiático. Os trens de alta velocidade de Talgo unen desde 2001 as cidades de Astaná e Almaty. Ademais, estendéronse alí empresas téxtiles como Inditex ou Mango.
CANTIDADE. 5 millóns de euros.
Abdalá bin Abdulaziz. Falecido en 2015, era o rei de Arabia Saudita cando Juan Carlos I recibiu no verán de 2008 unha doazón de 100 millóns de dólares (64,8 millóns de euros) do Ministerio de Finanzas dese país. Esa transferencia está a ser investigada polas fiscalías española e suíza por considerar que podería ser unha comisión a cambio de que o monarca mediase para que as empresas españolas que construíron o AVE á Meca aceptasen unha rebaixa substancial no prezo das obras. Con todo, en España esa investigación está abocada ao arquivo ao tratarse duns presuntos delictos previos á súa abdicación.
Juan Carlos I abriu unha conta na banca privada Mirabaud a nome da sociedade instrumental panameña Lucum Foundation para camuflar esa doazón, que traspasou en 2012 a unha conta de Corinna Larsen, “un obsequio” tras cinco anos de relación extramatrimonial co monarca, segundo os avogados da empresaria alemá. Publicáronse informacións, sen ser desmentidas, que apuntan a que Juan Carlos I retirou durante anos ata 100.000 euros mensuais desa conta.
Segundo publicou El Confidencial, o monarca usaría o diñeiro para sufragar gastos non declarados de toda a familia real. Esas inxentes retiradas de diñeiro producíronse polo menos entre 2008 e 2012, cando o país estaba inmerso nunha grave crise económica e o monarca non escatimaba en chamamentos ao comportamento ético de dirixentes e cidadáns nos seus discursos públicos. Os extractos bancarios publicados certifican, por exemplo, que en 2010 o agora emérito sacou desa conta da banca privada Mirabaud 1,5 millóns de euros.
A interacción entre ambas as monarquías resúmese en catro décadas de relación económica e persoal. Cando Abdalá bin Abdulaziz faleceu en 2015, tanto Juan Carlos como o seu fillo Felipe visitaron o país para presentar persoalmente as súas condolencias. De feito, o seu sucesor, o monarca Salman bin Abdulaziz al Saud, ofreceu unha cea en honra do emérito á que asistiron varios príncipes da dinastía saudita. Arabia Saudita acumula denuncias das organizacións de todo o mundo polas violacións de dereitos humanos que se producen no seu territorio.
CANTIDADE. 64,8 millóns de euros.
Hamad bin Isa al Jalifa. Actual rei de Bahréin, pequeno arquipélago con apenas 1,4 millóns de habitantes situado no Golfo Pérsico, tamén cuestionado polo seu escaso respecto aos dereitos humanos. Arturo Fasana, o avogado ao que o monarca confiou a xestión da conta suíza na que recibiu a doazón de Arabia Saudita, confesou ante a Fiscalía dese país que o rei lle visitou na súa casa de Xenebra o 7 de abril de 2010 para que ingresase nesa conta unha maleta cargada de billetes. Segundo conto El País, Fasana relatou ao fiscal que esa maleta contiña 1.895.250 dólares en efectivo [ao redor de 1,4 millóns de euros ao cambio de entón] que o rei conseguira dun ‘donativo’ do seu amigo Hamad bin Isa al Jalifa.
Corinna Larsen, con quen o emérito mantivo unha relación extramatrimonial durante anos, dá detalles destes supostos tratos de Juan Carlos I con altos mandatarios de países árabes en varias das súas conversacións co comisario José Manuel Villarejo intervidas pola Policía en casa deste último. Nun deses audios, de 2016, a empresaria asegura ver “cos seus propios ollos” como cada vez que o emérito viaxaba a Oriente Medio volvía con diñeiro. Fala mesmo de cantidades de ata cinco millóns de euros “cada vez” que o monarca se ía de viaxe a estes países con “protección diplomática”. Segundo a empresaria, o rei pagaba “todo en cash” mesmo á súa muller e os seus fillos e tiña “unha máquina para contar diñeiro” na Zarzuela.
CANTIDADE. 1,4 millóns de euros.
Álvaro de Orleáns-Borbón. Primo afastado de Juan Carlos I. É o propietario da fundación Zagatka, unha sociedade instrumental creada en Liechtenstein en outubro de 2003. A Fiscalía suíza investiga se o emérito utilizou a este familiar para ocultar contas nese país.
Orlenás nega ser home de palla do monarca e asegura que creou a fundación para continuar a tradición familiar de axudar ás monarquías europeas. Ata o pasado xuño, cando cambiou o seu regulamento, a fundación tiña como terceiro beneficiario dos seus fondos a Juan Carlos I e a Felipe VI e as súas dúas irmás como cuarto e quintas, respectivamente. Desde entón unicamente Álvaro de Orleáns aparece como primeiro beneficiario e o seu fillo Andrés como segundo, segundo El País.
Unha desas contas, aberta no Credit Suisse, chegaría a atesourar ao redor de 14 millóns de euros. Con parte deses fondos abonáronse decenas de voos en compañías privadas a Juan Carlos I e a súa examante Corinna Larsen. Segundo o diario británico The Telegraph, só entre 2016 e 2019, cinco millóns de euros procedentes desa conta destináronse a pagar voos en jets privados do monarca. Entre eles, viaxes ao Gran Premio de Fórmula 1 de Abu Dhabi ou a República Dominicana.
O propio Orleáns recoñece no podcast XRey que pagou eses voos. “Creo que ese diñeiro foi ben gastado considerando as extraordinarias e, en certa medida, nefastas circunstancias nas que tivo que ser gastado”, di o aristócrata, que asegura sentir unha “dor moi moi forte” pola situación da raíña Sofía. “O banco é o primo. El é o que paga os avións”, di Larsen noutra conversación con Villarejo en referencia a Orleáns.
“O banco é o primo. El é o que paga os avións”, di Corinna Larsen
Ademais, El Confidencial informou de que Juan Carlos I supostamente escondeu a través desta mesma fundación outra conta en Suíza, neste caso aberta no banco Lombard Odier.
Ese depósito, no que se rexistraron movementos ata agosto de 2018, acumularía ata 7,9 millóns de euros investidos en accións, bonos e outros produtos financeiros.
CANTIDADE. 21,9 millóns de euros. É a suma dos saldos máximos que tiveron ambas as contas segundo a información publicada.
Arturo Fasana. Xestor de fondos. A Fiscalía suíza investígalle por branqueo agravado por xestionar a conta nunha filial do banco Gonet & Cie no paraíso fiscal de Bahamas onde supostamente Corinna Larsen recibiu unha doazón millonaria do rei emérito en 2012. A empresaria declarou que esta foi unha doazón por “gratitude” e “amor” para agradecerlle o ben que había coidado ao rei. Sinalado en distintas causas xudiciais como presunto home de palla de grandes fortunas, Fasana é un vello coñecido da policía e os xuíces españois, pois manexou as contas ocultas en Suíza do xefe da Gürtel, Francisco Correa. Larsen identifícalle nos audios de Villarejo como un dos colaboradores que axudan a Juan Carlos I a esconder e branquear a orixe do seu diñeiro.
Dante Canónica. Avogado experto en estruturas opacas. Traballou durante anos no despacho Rhône Gestion do intermediario suízo Arturo Fasana. Foi o creador e secretario da fundación Lucum, a sociedade instrumental baixo a que se camuflou a doazón millonaria de Arabia Saudita a Juan Carlos I. Nos audios de Villarejo, Larsen asegura que o monarca se serviu dos seus servizos para crear unha suposta estrutura de branqueo. Tamén está a ser investigado pola Fiscalía suíza por branqueo agravado.
Nicolás Murga Mendoza. Tenente coronel do Exército do Aire, foi axudante de campo de Juan Carlos I ata que pasou á reserva fai algo máis dun ano. Foi unha das persoas máis próximas ao rei, o seu asistente persoal tanto en actos públicos como privados durante anos. Segundo a investigación, é o home de palla do diñeiro que o multimillonario mexicano Sanginés-Krause puxo presuntamente ao dispor da familia real para cubrir unha parte dos seus gastos persoais. A pasada primavera, nunha declaración ante a fiscal anticorrupción Luís Pastor, Murga Mendoza sostivo que eses pagos eran detalles e atencións que el quería ter co monarca, aínda que algunhas das facturas abonadas por el remitíanse directamente ao Palacio da Zarzuela, informou El Mundo.
Tomado e traducido de eldiario.es
